ΚΑΤΑΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ἐχλεύασαν οἱ νέοι Ἀλεξανδρεῖς:
ἰδέστε, εἶπαν, ὁ ἀφελὴς περιηγητὴς τοῦ αἰῶνος!
Ὁ ἀναίσθητος
ποῦ ὅταν ὅλοι ἐμεῖς θρηνοῦμε αὐτὸς ἀγάλια
καὶ ὅταν ὅλοι πάλι ἀγαλλιοῦμε
αὐτὸς ἀναίτια σκυθρωπιάζει.
Στὶς κραυγές μας μπροστὰ προσπερνᾷ καὶ ἀδιαφορεῖ
καὶ τὰ σέ μας ἀόρατα μὲ τὸ αὐτὶ στὴν πέτρα,
σοβαρὸς καὶ μόνος προσέχει.
Ὁ χωρὶς φίλον κανένα
μήτε ὀπαδό,
ποῦ ἐμπιστεύεται μόνον τὸ σῶμα του
καὶ τὸ μέγα μυστήριο στ΄ ἀγκαθόφυλλα μέσα του ἥλιου ἀναζητεῖ,
αὐτὸς εἶναι,
ὁ ἀπόβλητος ἀπὸ τὶς ἀγορὲς τοῦ αἰῶνος!
Ἐπειδὴ νοῦ δὲν ἔχει
καὶ ἀπὸ ξένα δάκρυα κέρδος δὲ βγάνει
καὶ στὸ θάμνο ποὺ καίει τὴν ἀγωνία μας
μονάχα καταδέχεται νὰ οὐρεῖ.
Ὁ ἀντίχριστος καὶ ἀνάλγητος δαιμονιστῆς τοῦ αἰῶνος!
Ποῦ ὅταν ὅλοι ἐμεῖς πενθοῦμε,
αὐτὸς ἠλιοφορεῖ.
Καὶ ὅταν εἰρήνη ἀγγέλλουμε,
μαχαιροφορεῖ.
Καταπρόσωπό μου οἱ νέοι Ἀλεξανδρεῖς ἐχλεύασαν!
ζ΄
ΑΥΤΟΣ αὐτὸς ὁ κόσμος * ὁ ἴδιος κόσμος εἶναι
Τῶν ἥλιων καὶ τοῦ κονιορτοῦ * τῆς τύρβης καὶ τοῦ ἀπόδειπνου
Ὁ ὑφαντῆς τῶν ἀστερισμῶν * ὁ ἀσημωτὴς τῶν βρύων
Στὴ χάση τοῦ θυμητικοῦ * στὸ ἔβγα τῶν ὀνείρων
Αὐτὸς ὁ ἴδιος κόσμος * αὐτὸς ὁ κόσμος εἶναι
Κύμβαλο, κύμβαλο * καὶ μάταιο γέλιο μακρινό!
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334353637383940414243444546474849505152535455
