ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ τὸ φῶς καὶ ἡ πρώτη
χαραγμένη στὴν πέτρα εὐχὴ τοῦ ἀνθρώπου
ἡ ἀλκὴ32 μὲς στὸ ζῷο ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἥλιο
τὸ φυτὸ ποὺ κελαήδησε καὶ βγῆκε ἡ μέρα

Ἡ στεριὰ ποὺ βουτᾷ καὶ ὑψώνει αὐχένα
ἕνα λίθινο ἄλογο ποὺ ἱππεύει ὁ πόντος
οἱ μικρὲς κυανὲς φωνὲς μυριάδες
ἡ μεγάλη λευκὴ κεφαλὴ Ποσειδῶνος

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ τὸ χέρι τῆς Γοργόνας
ποῦ κρατᾷ τὸ τρικάταρτο σὰ νὰ τὸ σῴζει
σὰ νὰ τὸ κάνει τάμα στοὺς ἀνέμους
σὰ νὰ λέει νὰ τ΄ ἀφήσει καὶ πάλι ὄχι

Ὁ μικρὸς ἐρῳδιὸς33 τῆς ἐκκλησίας
ἡ ἐννιὰ τὸ πρωὶ σὰν περγαμόντο
ἕνα βότσαλο ἄπεφθο μέσα στὸ βάθος
τ΄ οὐρανοῦ τοῦ γλαυκοῦ φυτεῖες καὶ στέγες

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ ποὺ ἱερουργοῦνε
ποῦ σηκώνουν τὸ πέλαγος σὰ Θεοτόκο
ποῦ φυσοῦν καὶ ἀνάβουνε τὰ πορτοκάλια
ποῦ σφυρίζουν στὰ ὅρη κι ἔρχονται
Οἱ ἀγένειοι δόκιμοί της τρικυμίας
οἱ δρομεῖς ποὺ διάνυσαν τὰ οὐράνια μίλια
οἱ Ἐρμῆδες μὲ τὸ μυτερὸ σκιάδι
καὶ τοῦ μαύρου καπνοῦ τὸ κηρύκειο

Ὁ Μαΐστρος, ὁ Λεβάντες, ὁ Γαρμπὴς
ὁ Πουνέντες, ὁ Γραῖγος, ὁ Σιρόκος
ἡ Τραμουντάνα, ἡ Ὄστρια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ τὸ ξύλινο τραπέζι
τὸ κρασὶ τὸ ξανθὸ μὲ τὴν κηλῖδα τοῦ ἥλιου
τοῦ νεροῦ τὰ παιχνίδια στὸ ταβάνι
στὴ γωνία τὸ φυλλόδεντρο ποὺ ἐφημερεύει