ΜΕ ΤΟ ΛΥΧΝΟ τοῦ ἄστρου * στοὺς οὐρανοὺς ἐβγήκα
Στὸ ἀγιάζι τῶν λειμώνων28 * στὴ μόνη ἀκτὴ τοῦ κόσμου
Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου * τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

Λυπημένες μυρσίνες * ἀσημωμένες ὕπνο
Μοῦ ράντισαν τὴν ὄψη * Φυσῶ καὶ μόνος πάω
Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου * τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

Ὁδηγὲ τῶν ἀκτίνων * καὶ τῶν κοιτώνων Μάγε
Ἀγύρτη ποὺ γνωρίζεις * τὸ μέλλον μίλησέ μου
Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου * τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

Τὰ κορίτσια μου πένθος * γιὰ τοὺς αἰῶνες ἔχουν
Τ΄ ἀγόρια μου τουφέκια * κρατοῦν καὶ δὲν κατέχουν
Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου * τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

Ἐκατόγχειρες νύχτες * μὲς στὸ στερέωμα ὅλο
Τὰ σπλάχνα μου ἀναδεύουν * Αὐτὸς ὁ πόνος καίει
Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου * τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

Μὲ τὸ λύχνο τοῦ ἄστρου * στοὺς οὐρανοὺς γυρίζω
Στὸ ἀγιάζι τῶν λειμώνων * στὴ μόνη ἀκτὴ τοῦ κόσμου
Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου * τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΟ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ

Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστικὴ τὰ παιδιὰ καὶ λάβανε τὴν ἀπόφαση, ἐπειδὴ τὰ κακὰ μαντάτα πλήθαιναν στὴν πρωτεύουσα, νὰ βγοῦν ἔξω σὲ πλατεῖες μὲ τὸ μόνο πρᾶγμα ποὺ τοὺς εἶχε ἀπομείνει: μία παλάμη τόπο κάτω ἀπὸ τ΄ ἀνοιχτὸ πουκάμισο, μὲ τὶς μαῦρες τρίχες καὶ τὸ σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὀποῦ εἶχε κράτος ἡ Ἄνοιξη.