481 Βλ. Τὸ ἀδιανόητο τίποτα, Ἀθήνα 2010, σελ. 192–3, ὅπου ὁ Ράμφος διαπιστώνει “συνέχεια μεταξὺ ἀσκητικῆς τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων καὶ ἀσκητικῆς τῶν χριστιανῶν ἀναχωρητῶν”, ἔστω θεωρῶντας βάρος τὴν πρώτη καὶ ἐπιβάρυνση τὴν δεύτερη, ἀμφότερες ἐμποδίζοντας νὰ οἰκειοποιηθοῦμε ἀποτελεσματικὰ τὰ ὁράματα τοῦ προοδεύοντος ἀνθρώπου τῆς σημερινῆς Δύσης.
482 Αἰσχύλος, Εὐμενίδες, στ. 973.
483 Πλάτων, Κρίτων 49c.
484 Πλάτων, Πολιτεία 335d. Πρβλ. τὴν σύνδεση μὲ τὴν θεία ἀγαθότητα στὸν Δημόκριτο (DK 112): θείου νοῦ τὸ ἀεί τι διαλογίζεσθαι καλόν.
485 Ἀρέντ, Ἡ ἀνθρώπινη κατάσταση, ὅ.π., σ. 425, σημ. 77, καὶ παραπομπὴ τῆς συγγραφέως στοὺς Νόμους (713).
486 Βερνάν, Μῦθος καὶ τραγωδία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ὅ.π., σ. 43.
487 Πλάτωνος Φαῖδρος, 258e.
488 Βερνάν, Οἱ ἀπαρχὲς τῆς ἑλληνικῆς σκέψης, ὅ.π., σ. 122.
489 Ράινχαρντ, Ψυχῆς λόγος, μτφρ. Θ. Λουπασάκης, Ἀθήνα 1992, σελ. 101–2.
490 Τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ 406 π.Χ. “οἱ στρατηγοὶ οἱ νικητὲς στὴν ναυμαχία τῶν Ἀργινουσῶν, κατηγορούμενοι γιατὶ δὲν φρόντισαν γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ναυαγῶν μέσα στὴν τρικυμία, δικάστηκαν καὶ καταδικάστηκαν” σὲ θάνατο — Φλασελιέρ, Ὁ δημόσιος καὶ ἰδιωτικὸς βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅ.π., σ. 282· πρβλ. Ξενοφῶντος, Ἑλληνικά, βιβλ. 1, κεφ. 7 — περιέχει ἐπίσης σημεῖο πραγματικῆς ζωῆς, τὸ ὁποῖο συμμετέχει σὲ ὅσα ἐξηγοῦν γιατί ὁ Σωκράτης συνέχιζε νὰ ἐλπίζει στοὺς Ἀθηναίους.
Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627282930313233
