452 Νίλσον, Ἱστορία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας, μτφρ. Αἰκατ. Παπαθωμοπούλου, Ἀθήνα 1984, σ. 201. Ἄγραφοι νόμοι θεωροῦνται “οἱ ἐκ τῶν Θεῶν (Διός, Θέμιδος, Δίκης) ἀμέσως πηγάζοντες … πηγὴ καὶ βάσις τῶν ἀνθρωπίνων γραπτῶν, καὶ ἰσχυρότεροι ἐκείνων. Ἐξ αὐτῶν προέρχονται τὸ πρῶτον οἱ κατὰ τὰ ἤθη νόμοι…” — Ραγκαβῆς, Λεξικὸν τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιολογίας, τ. Α΄, ὅ.π., σ. 13.
453 Γκάθρυ, Οἱ Ἕλληνες φιλόσοφοι, ὅ.π., σ. 73.
454 Ὅ.π., σ. 86.
455 DK 44.
456 Βλ. M. F. Schachermeyr, “La formation de la cité Greque”, Diogenes, ἀρ. 4 (1953), ὁ ὁποῖος ἀντιτάσσει τὴν ἑλληνικὴ συνείδηση στὴν συνείδηση τῆς Βαβυλώνας, ὅπου ἡ ἔννοια τοῦ “Βαβυλωνίου” δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ ὁριστεῖ μὲ τὴν φράση: αὐτὸς ποὺ ἀνήκει στὴν ἐπικράτεια τῆς πόλης τῆς Βαβυλώνας.
457 Ἀρέντ, Ἡ ἀνθρώπινη κατάσταση, ὅ.π., σελ. 267, 271–2.
458 Πρβλ. τὸν Χριστόδουλο Ἀθηνῶν, Ἑλληνισμὸς προσήλυτος, ὅ.π., σ. 35 κ.ἑ.
459 Φαῖδρος 255a–257a.
460 Ἡρακλείτου, DK 107.
461 Φαῖδρος 248d–e.
462 Ντοστογιέφσκυ, Τὸ ἡμερολόγιο ἑνὸς συγγραφέα, μτφρ. Μ. Ζωγράφου, Ἀθήνα χ.ἔ, σ. 415.
Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627282930313233
