463 Ἀρέντ, Τὸ ὁλοκληρωτικὸ σύστημα, μτφρ. Γιάννης Λάμψας, Ἀθήνα 1988, σ. 262.

464 Παρά τὴν θέλησή τους (γιατὶ ἀρκετοὶ ἐπέλεγαν “νὰ ζοῦν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο· φιλόσοφοι … κυρίως κατὰ τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχή”, ἀλλὰ καὶ προηγουμένως — βλ. Φλασελιέρ, Ὁ δημόσιος καὶ ἰδιωτικὸς βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅ.π., σ. 28). Ἡ ἀναγωγὴ τοῦ ἀσκητικοῦ βίου σὲ ἐπιδράσεις ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, δὲν εὐσταθεῖ. Ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ ἀσκητικὴ ἀναχώρηση προϋπῆρχε, καὶ μὲ ἔνταση, τόσο στὴν εὐρύτερη κοινωνία, τὸν ‘λαό’, ὅσο στὴν πράξη καὶ διδαχὴ τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων.

465 Ἔξ. 2.2.

466 Ὀδύσσεια φ 85.

467 Ἰλιάδα Σ 98–106.

468 Βερνάν, Οἱ ἀπαρχὲς τῆς ἑλληνικῆς σκέψης, ὅ.π., σ. 107.

469 Βιντὰλ–Νακέ, Μῦθος καὶ τραγωδία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ὅ.π., σ. 186. Καὶ ὅπως σημειώνει ὁ Φλασελιέρ, “μόνο οἱ ἥρωες μποροῦσε νὰ ταφοῦν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Πόλης· τὰ νεκροταφεῖα, ὅπως τοῦ Κεραμεικοῦ, ἦταν πάντα ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη” —Ὁ δημόσιος καὶ ἰδιωτικὸς βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅ.π., σ. 18.

470 Πρβλ. τὸν Φλασελιέρ, ὅ.π., σ. 241.

471 Ὅ.π., σ. 305.

472 Ὅ.π., σ. 312.