Τὸ 1903 στὸ Μανιφέστο του (Πρόγραμμα) ὁ Ἁνρὶ βὰν ντὲ Βέλντε καταλάβαινε καὶ πρότεινε ὡς καθῆκον τῆς εὐρωπαϊκῆς τέχνης “νὰ γνωρίσουμε τὴν ἔννοια, τὴ μορφή, τὸ σκοπὸ ὅλων τῶν πραγμάτων τοῦ ὑλικοῦ σύγχρονου κόσμου, μὲ τὴν ἴδια ἀλήθεια μὲ τὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες, ἀνάμεσα σὲ τόσα ἄλλα, ἀναγνώρισαν τὴν ἔννοια, τὴ μορφὴ καὶ τὸ σκοπὸ τῆς κολώνας. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ βροῦμε σήμερα τὴν ἀκριβῆ ἔννοια καὶ τὴν ἀκριβῆ μορφὴ γιὰ τὰ ἁπλούστερα πράγματα.”
Ἔτσι, μέσα σὲ λίγες γραμμές, ἔχει κανεὶς ὅλο τὸ ἀδιέξοδο τῆς εὐρωπαϊκῆς σκέψης, τραγικό, ὅπως ὁ σκοπὸς ἀναιρεῖται ἐν τῇ γενέσει του.
Σελ. 12
