499 Μπιούρυ – Μήγκς, Ἱστορία τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, τ. Α΄, ὅ.π., σ. 79.
500 Βολταῖρος, Φιλοσοφικὲς ἐπιστολές, μτφρ. Ν. Ἀλιφέρης, Ἀθήνα 1989, σελ. 228–9.
501 Τόϋνμπη, Οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ κληρονομιές τους, ὅ.π., σ. 66.
502 Ἀκόμα καὶ ἱστορικοὶ θετικιστικῶν προϋποθέσεων, ὅπως ὁ Μπιούρη καὶ ὁ Μήγκς, δὲν μποροῦν νὰ μὴ δοῦν καὶ δὲν ἀποφεύγουν νὰ σημειώσουν, ἴσως μὲ τολμηρὴ γιὰ τὰ μέτρα τους ἔμφαση, ὅτι Ἀλέξανδρος καὶ Ἀριστοτέλης “ἦταν ἰδιοσυγκρασίες διαφορετικὲς καὶ δυσπροσάρμοστες”, ὅτι “ὁ Ἀριστοτέλης εἶχε μᾶλλον τὴν διάθεση νὰ κάμψει παρὰ νὰ ἐξάψει τὸ φλογερὸ πνεῦμα τοῦ Ἀλέξανδρου”, ὅτι “ἀναμφισβήτητα ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία [τῆς ‘σχέσης’ τους] δὲν εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα οὔτε τὴν παραμικρὴ διατήρηση οἰκειότητας στὸ μέλλον, ὅπως θὰ συνέβαινε ἂν εἶχε ἀναλάβει τὴν μόρφωση τοῦ Ἀλέξανδρου ὁ Πλάτωνας…” — Ἱστορία τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, τ. Γ΄, ὅ.π., σελ. 780–1.
503 Πλάτωνος Πολιτεία 509b. Καὶ προηγουμένως, τὴν Μακεδονία δίδαξε ἀπὸ κοντὰ ὁ Εὐριπίδης. Φιλοξενούμενος τοῦ βασιλιᾶ Ἀρχέλαου, στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ἔγραψε τὶς Βάκχες, ὅπου λέγεται πὼς ὁ Θεὸς “ὅταν εἶναι σὲ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμο, βρίσκεται συνάμα καὶ στὸν οὐρανό … ὅταν βρίσκεται στοὺς αἰθέρες, εἶναι ταυτόχρονα καὶ κάτω στὴ γῆ. Εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος, ἑνώνοντας τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανό — δηλαδὴ αὐτὰ ποὺ εἶναι κανονικὰ χωρισμένα — εἰσάγει τὸ ὑπερφυσικὸ στὴν καρδιὰ τῆς φύσης … φέρει σὲ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμο τὴν ἀποκάλυψη μιᾶς ἄλλης διάστασης τῆς ὕπαρξης, τὴν ἐμπειρία τοῦ ‘ἀλλοῦ’, τοῦ Ἄλλου Κόσμου, ποὺ εἶναι ἄμεσα δεμένα μὲ τὸν κόσμο καὶ τὴν ζωή μας” — Βερνάν, Μῦθος καὶ τραγωδία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ὅ.π., σελ. 302–4.
Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627282930313233
