44 Γι’ αὐτὸ δημιουργεῖ πλάνη καὶ ἐγκυμονεῖ περαιτέρω πνευματικὲς διαβρώσεις τὸ ὅραμα τῆς ἕνωσης μὲ τὸν δυτικὸ κλῆρο, ἂν ὁ τρόπος καὶ ὁ λόγος του προϋποθέτει διαίρεση Ἐκκλησιῶν: ὑπάρχει διαίρεση τοῦ δυτικοῦ κλήρου ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καὶ ὄχι διαίρεση ἀλλὰ κατάρρευση τῆς δυτικῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἐκκλησίας.
45 Πλάτωνος Θεαίτητος 172c– 173b.
46 Χαρακτηριστικὴ περίπτωση ὁ μαρξισμός.
47 Ὁ Πλάτων τείνει νὰ ἀποδίδει σὲ ἐξωτερικὴ ἀφορμὴ τὴν ἔκπτωση στὴν βιομέριμνα, θεωρῶντας ὑπεύθυνο τὸν μεγάλο φόβο καὶ παρόμοια δεινά, ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ βίωσε ἐνόσω ἦταν ἀνώριμος νὰ τὰ ὑπερβεῖ. Ἡ τάση αὐτὴ συνοψίζεται στὴν δήλωση κακὸς ἑκὼν οὐδείς (Τίμαιος 86d), καὶ υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο στὴν δική του ἐκστρατεία συγχωρήσεως τῶν παθῶν καὶ οἰκουμενικῆς ἑνότητας.
48 Καστοριάδης, Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ δημοκρατία καὶ ἡ σημασία της γιὰ μᾶς σήμερα, Ἀθήνα 1986, σ. 37.
49 Παραθέτει ὁ Στεφανίδης, Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, Ἀθήνα 19905, σ. 589.
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425262728
