24 Πλουτάρχου Κικέρων, κεφ. 24, ἑν. 5· πρβλ. τὸν Κικέρωνα, Βροῦτος, ἑν. 121. Πέρα ἀπὸ ἐγκωμιαστικὲς κρίσεις, θρῦλοι συνόδευαν τὸν Πλάτωνα ἀπὸ νωρίς, “ὅτι αἱ μέλισσαι ἐπὶ τοῦ Ὑμηττοῦ κατέθηκαν εἰς τὰ χείλη του μέλι” — Ραγκαβῆς, Λεξικὸν τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιολογίας, τ. Β΄, Ἀθήνα 1891, σ. 1015 — ὅτι “ὁ Σωκράτης σὲ ὄνειρο εἶδε νεογέννητο κύκνο στὰ γόνατά του, ποὺ ἀμέσως ἔβγαλε φτερὰ καὶ πέταξε ψηλὰ βγάζοντας μελωδικὴ φωνή· ὅταν τὴν ἑπομένη τοῦ γνώρισαν τὸν [νεαρὸ] Πλάτωνα, εἶπε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ κύκνος ποὺ εἶχε δεῖ στὸν ὕπνο του” — Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, βιβλ. 3, ἑν. 5. Ἄλλος θρῦλος περιγράφει τὴν γέννηση τοῦ Πλάτωνα ἀπὸ τὸν Ἀπόλλωνα: “φάσμα Ἀπολλωνιακὸν συνεγένετο τῇ μητρὶ αὐτοῦ τῇ Περικτιόνῃ καὶ ἐν νυκτὶ φανὲν τῷ Ἀρίστωνι ἐκέλευσεν αὐτῷ μὴ μιγῆναι τῇ Περικτιόνῃ μέχρι τοῦ χρόνου τῆς ἀποτέξεως, ὁ δ’ οὕτω πεποίηκεν” (Ὀλυμπιόδωρος, Σχόλια εἰς τὸν Πλάτωνος Ἀλκιβιάδην, 2).
25 Ὄσκαρ Οὑάιλντ, De profundis, μτφρ. Ἄρης Ἀλεξάνδρου, Ἀθήνα χ. ἔ., σ. 100· πρβλ. ὁμοίως τὸν Τζόυς, Ὀδυσσέας, μτφρ. Σωκράτης Καψάσκης, Ἀθήνα 1990, σ. 169, καὶ Τόϋνμπη, Οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ κληρονομιές τους, μτφρ. Νίκος Γιανναδάκης, Ἀθήνα 1992, σ. 136. Ἀξίζει ἐπίσης νὰ σημειωθεῖ ἡ λεξιλογικὴ πληρότητα ἢ βαθειὰ λεκτικὴ ἑλληνικότητα τῆς Καινῆς Διαθήκης, μὲ τὸ 80% τῶν ὅρων της νὰ προέρχονται ἀπὸ τὴν κλασικὴ καὶ ἀρχαιότερη περίοδο τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας, καὶ τὸ 20% ἀπὸ τὴν μετὰ τὸν Ἀριστοτέλη ἐποχή. Ὅπως σημειώνει γιὰ τὰ δεδομένα αὐτὰ ὁ Κέννεντυ (Sources of New Testament Greek, ὅ.π., σελ. 62–63), “φανερώνουν μιὰ σχεδὸν ἀπρόσμενη καθαρότητα στὴν γλῶσσα τῆς Καινῆς Διαθήκης … ἐδῶ ἀσχολεῖται κανεὶς μὲ μιὰ γλῶσσα ποὺ μπορεῖ νὰ ὁριστεῖ, τοὐλάχιστον μὲ τὴν εὐρεῖα ἔννοια, καλλιεργημένη, καὶ ποὺ ἀδιαμφισβήτητα ἔρχεται πιὸ κοντὰ στὴν λογοτεχνικὴ γλῶσσα τῆς περιόδου ἀπ’ ὅσο ἡ γλῶσσα τῶν Ἑβδομήκοντα.”
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425262728
