Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, “μόνο αὐτοὶ ἀπ’ ὅλους τοὺς λαοὺς ἔχουν νὰ παρουσιάσουν μιὰ βαθειά, πολύπλευρη, φιλοσοφικὴ συζήτηση τῆς φιλίας”,[378] ἀπροϋπόθετη στὸν συλλογισμὸ ὡς τέτοιο, δὲν ἔχει ὡς ἀρχή της κανένα ἀξίωμα ἢ κανόνα, ὅμως ἀρχίζει ἀπὸ φιλία γιὰ τὴν σοφία, δηλαδὴ ἀρχίζει, συνεχίζει καὶ τελειοποιεῖται μέσα σὲ ὁρμὴ ἑνότητας μὲ τὸ ἴδιο τὸ ἀπερινόητο τῆς φιλίας της. Ἂν ἡ θέληση γιὰ γνώση δὲν ριζώνει στὴν ἀεικίνητη στάση καὶ στάσιμη ταυτοκινησία[379] τῆς μεγαλύτερης δυνατῆς φιλίας, τότε συμβαίνει ὡς ἀπομίμηση φιλοσοφίας, ἐπιστημοφανὴς ἢ μή, καὶ ποτέ δὲν μπορεῖ νὰ ἐνδιαφέρει ἀρκετά — ἀλλιῶς κερδίζει τὴν φιλία ἐπίσης καὶ ἀσύγκριτα περισσότερο, στὴν ὁποία ἱδρύεται.
Τὸ ὄνομα τῆς φιλοσοφίας εἶναι ἀμετάφραστο, ὁ δὲ μεταγραμματισμὸς τῶν philosophia, philosophy, κλπ, τὸ μόνο πραγματικὸ ποὺ δηλώνει εἶναι τὴν ἀνάγκη νὰ ἀνατρέχει κανεὶς στὸν ἑλληνικὸ ὅρο. Τί μπορεῖ νὰ σημαίνει γιὰ τὸν ἀγγλόφωνο, πόσο βαθειὰ μπορεῖ νὰ μιλάει στὴν ψυχή του ἡ philosophy, ὅταν ἡ γλῶσσα του ἀντὶ φιλίας ἔχει friendship ἢ love, καὶ ἀντὶ σοφίας ἔχει wisdom ἢ sapience, καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὰ καὶ τὰ συνώνυμα δὲν εἶναι οὕτως ἢ ἄλλως κανένα ἱκανὸ νὰ ἑνωθεῖ μὲ κανένα σὲ μία λέξη, ὁπότε κρίθηκε ἀναγκαῖος ὁ μεταγραμματισμὸς τῆς ἑλληνικῆς; Τί σημαίνει τὸ harmony, ὅταν στὴν γλῶσσα ποὺ τὸ πῆρε, δὲν ἔχει οὔτε ἁρμοὺς οὔτε μονή; Εἰσάγεται λοιπὸν στὴν θέση τῆς ἴδιας τῆς ἁρμονίας τέλειο σύμβολο ψεύδους, τὸ ἀκριβὲς ἀντίθετό της, ἕνα διαλυόμενο μηδέν… Εἶναι καὶ Λέγειν παίρνουν διαζύγιο, καὶ ἡ διάλυση ἀνάγεται σὲ ἐπιστήμη, ὅτι δὲν μιλᾶμε τὴν γλῶσσα ἀλλὰ ἡ γλῶσσα μᾶς μιλάει, κτὅ.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223242526272829303132
