“Στὴν Χρονομηχανὴ τοῦ Χ. Τζ. Γουέλς, ὁ ἀφηγητὴς συνειδητοποιεῖ πὼς ἡ τεχνολογικὴ πρόοδος πρὸς τὴν σχόλη καὶ τὴν χλιδὴ εἶχε ἀποδειχτεῖ αὐτοκαταστροφική· καὶ ταξιδεύει ὅλο καὶ βαθύτερα μέσα στὸν χρόνο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βρίσκει κάθε εἴδους ζωὴ σὲ βαθμιαία ἐξαφάνιση πάνω στὸν πλανήτη. Στὸ ὁλοένα ὑψηλότερο οἰκοδόμημα τοῦ πολιτισμοῦ διαβλέπει μονάχα ἕναν ‘ἀνόητο σωρό, ποὺ μοιραῖα στὸ τέλος θὰ πέσει πάνω σ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἔφτιαξαν καὶ θὰ τοὺς καταστρέψει’. Τὸ προαίσθημα αὐτὸ ἦταν σὲ τόσο βαθειὰ ἀντίθεση πρὸς τὴν συνειδητὴ στράτευση τοῦ Γουὲλς στὸ πλευρὸ τῆς ἐπιστημονικῆς προόδου, ὥστε κατέληξε στὸ ἑξῆς ἐκπληκτικὸ συμπέρασμα: ‘ἂν ἔτσι εἶναι τὰ πράγματα, δὲν μᾶς μένει παρὰ νὰ ζήσουμε σὰν νὰ μὴν ἦταν ἔτσι’. Μὲ ἄλλα λόγια, καλύτερα νὰ κλείσουμε τὰ μάτια μας καὶ νὰ σφαλίσουμε τὰ μυαλά μας. Ὡραία κατάληξη γιὰ τὴν ἐπιστημονικὴ ἐπιδίωξη τῆς οὐράνιας ἀλήθειας, ποὺ εἶχαν θεσπίσει ὁ Κοπέρνικος καὶ ὁ Κέπλερ”.[73]
Ὁ νοῦς δὲν θὰ στρεφόταν στὸν κόσμο μὲ ἔνταση ἱκανὴ γιὰ νὰ μεγαλώσει ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ τεχνολογία στὸν ἐκρηκτικὸ βαθμὸ τῆς νεώτερης ἐποχῆς, ἂν ὁ χριστιανισμὸς δὲν ἐγγυᾶτο διαιώνιση τοῦ ἀτόμου, ἰσχυρίζεται ἡ Ἀρέντ.[74] Ὅμως εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ χριστιανισμὸς δὲν ὑποσχέθηκε τὴν ἀθανασία μόνος οὔτε κἂν πρῶτος, ὅπως καὶ ὅτι οἱ συνέπειες τῆς ὑπόσχεσης δὲν ὑπῆρξαν οἱ ἴδιες σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες.
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425262728
