64 Μάρκ. 10.13–15.
65 Μ. Βασίλειος, Εἰς τὴν ἑξαήμερον, ὁμιλία 9, ἑν. 1.
66 Μ. Βασίλειος, Ἐπιστολὴ 223, ἑν. 2.
67 Βλ. Μ. Βασιλείου, Εἰς Ψαλμούς, PG 29, 445· πρβλ. τοῦ ἰδίου Περὶ ταπεινοφροσύνης, PG 31, 528–9, γιὰ τὴν συσχέτιση ἀλαζονείας, ἀθεΐας καὶ αὐτοδικαίωσης.
68 Βλ. Χρήστου, Ἑλληνικὴ Πατρολογία, τ. Δ΄, Θεσ/νίκη 1989, σ. 22.
69 Γιὰ παράδειγμα, Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατὰ πλάτος 55, PG 31, 1044. Ἡ ἱκανοποίηση βιοτικῶν ἀναγκῶν ὑπερέβη σημαντικὰ τὸ στοιχειῶδες, ὅταν ἔπαψε νὰ ἀποτελεῖ κύριο σκοπὸ τῆς γνώσης, προκύπτοντας σχεδὸν ὡς ἁπλὴ παρενέργεια τῆς ἀποϊεροποίησης καὶ ἀπεριόριστης παρατήρησης τῆς ὕπαρξης, σημειώνει ἡ Ἀρέντ: “εἶναι ἱστορικὰ μαρτυρημένο πὼς ἡ νεώτερη τεχνολογία δὲν γεννήθηκε ἀπὸ τὴν ἐξέλιξη τῶν ἐργαλείων ἐκείνων ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἐπινοοῦσε πάντα, ἀποβλέποντας στὸν διττὸ στόχο νὰ ἐλαφρώσει τοὺς μόχθους του καὶ νὰ οἰκοδομήσει τὸν ἀνθρώπινο κόσμο, ἀλλὰ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ἀπὸ μιὰ διόλου πρακτικὴ ἀναζήτηση ἄχρηστης γνώσης” — Ἀρέντ, Ἡ ἀνθρώπινη κατάσταση, μτφρ. Στ. Ροζάνης, Γερ. Λυκιαρδόπουλος, Ἀθήνα 1986, σελ. 391–2. Μοιάζει παράδοξο, ὅμως τίποτα πιὸ εὔλογο ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ στὴν ἀρχή. Ὁποιοδήποτε πρόταγμα, ἀρχίζω νὰ τὸ πραγματοποιῶ ὅταν δὲν ἔχει κἂν προκύψει ὡς τέτοιο, δηλαδὴ ὅταν τὸ ἴδιο μὲ ἐπιλέγει, αἰχμαλωτίζοντας στὶς προϋποθέσεις του μιὰ πηγαία κλίση μου.
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425262728
