76 Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης.

77 Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Εἰς τὸν Μέγαν Βασίλειον, κεφ. 11, ἑν. 3. Οἱ Καππαδόκες ἐξέφραζαν τὴν συνείδηση τῆς ἑλληνόφωνης Ἐκκλησίας. Ἡ λατινόφωνη χριστιανοσύνη δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ τοὺς ἀκολουθήσει σὲ αὐτό, παρὰ τὸν ἰδιαίτερο σεβασμὸ μὲ τὸν ὁποῖο τοὺς περιέβαλλε, παραβλέποντας ἀκόμη καὶ τὴν φιλοσοφικὴ διάσταση τοῦ ἴδιου τοῦ Αὐγουστίνου! Ἡ ἔνταξη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς σκέψης στὴν χριστιανικὴ ὀφείλεται στὴν ἴδια τὴν ἑλληνικότητα τοῦ Βυζαντίου, μὲ τὴν λατινόφωνη πλευρὰ νὰ τείνει ἀντίστοιχα στὸν νομικισμό. Πόσο τυχαῖο μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἀρχαῖος ἑλληνισμὸς ἄρχισε νὰ βρίσκει στὴν Δύση ἔντονη, μόνιμη καὶ γόνιμη θέση μόνο μετὰ τὸν ἐκχριστιανισμὸ τῶν γερμανόφωνων πληθυσμῶν καὶ τὴν σταδιακὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὰ λατινικά;

78 Μ. Βασίλειος, Πρὸς τοὺς νέους ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων, ἑν. 2· πρβλ. τὸν Ἰωάννη Δαμασκηνό, Διαλεκτική, ἑν. 1 (περὶ γνώσεως).

79 Μ. Βασίλειος, Πρὸς τοὺς νέους…, ἑν. 3.

80 Οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ κληρονομιές τους, ὅ.π., σελ. 17, 67.