258 Κυριαζόπουλος, Λόγος καὶ ἦθος, ὅ.π., σ. 5 κ.ἑ.
259 Ὅ.π., σ. 26 κ.ἑ.
260 Ὅ.π., σ. 48 κ.ἑ.
261 Πλάτωνος Πολιτεία 509b.
262 Ἴ. Δραγούμης, Σαμοθράκη, Ἀθήνα 19853, σ. 61.
263 Ὁ Παπαρρηγόπουλος γράφει τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος.
264 Παπαρρηγόπουλος, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, βιβλ. 16, Ἀθήνα 1972, σ. 9. Προσαρμόζω στὴν δημοτική.
265 Δῖε Μενοιτιάδη τῷ ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ (Λ 608). Ἀρχικὴ μορφὴ τῶν παρατηρήσεων αὐτῶν παρουσιάστηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὸν δικτυακὸ τόπο ellopos.net
266 Ἰλιάδα Ρ 164–5.
267 Ἰλιάδα Λ 605.
268 Βλ. Ἰλιάδα Σ 24, Τ 285, Ὀδύσσεια θ 85, ο 332, σ 192.
269 Βλ. στὴν Ἰλιάδα Α 527· τὸ ἴδιο γιὰ τὸν Ἕκτορα (Η 47).
270 Ἰλιάδα Β 169 κ.ἀ.
271 Ὀδύσσεια υ 201–202. Γιὰ τὴν ‘ἀσπλαχνία’ τῶν θεῶν, πρβλ. τὴν ἑνότητα ‘Ὁ ἐχθρὸς θεός’, στὸν Χριστόδουλο Ἀθηνῶν, Ἑλληνισμὸς προσήλυτος, ὅ.π., σ. 28 κ.ἑ.
272 Χαρακτηριστικό, ἄλλωστε, ὅτι ὁ διάδοχος τοῦ Δία θεὸς (Προμηθεὺς Δεσμώτης 764–8), ἔχει οὐσιώδη σχέση μαζί του ὡς γυιός του, καὶ ἁπλῶς εἶναι φέρτερος.
273 Καστοριάδης, Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ δημοκρατία…, ὅ.π., σ. 21.
Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627282930
