Ἀλλὰ ὅσο κι ἂν βροντάει σημεῖα ὁ Θεός, καὶ γνωρίζεις ὅτι τὸ κάνει, καὶ ὅσο μεγάλη οἰκειότητα καὶ ἐμπιστοσύνη ἂν παρηγορεῖ τοὺς πόνους, ἡ ἐπίγνωση ὡς τέτοια δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πράγματι ἱκανή, ἂν δὲν τὴν ἁγιάζει τὸ Ὄνομά Του.
Σημειώσεις
241 “Ἀργεῖοι εἶναι πολιτικὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖο ἐπῆραν ἀπὸ τὴν ἀρχικὴ πρωτεύουσα τῶν Ἀχαιῶν, τὸ Ἄργος. Δαναοὶ εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ ὀφείλεται στὴν πρώτη κυρίαρχη φυλὴ στὸ χῶρο τῆς Πελοποννήσου καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Ἄργους, ἐπὶ ἀρκετοὺς αἰῶνες. Ἀχαιοὶ εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ ἀνήκει στὸ φῦλο, τὸ ὁποῖο, ἐνισχυμένο ἀπὸ τοὺς Αἰολεῖς, ἐπῆρε τὴν κυριαρχία κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀκμῆς τοῦ ἀρχαϊκοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ κέντρο τὴν πρωτεύουσά τους Μυκῆνες” — Χρήστου, Οἱ περιπέτειες…, ὅ.π., σ. 35.
242 Ἰλιάδα Ι 337–43· πρβλ. Α 149 κ.ἑ., ὅπου ὁ Ἀχιλλέας ἐξηγεῖ πὼς οἱ Τρῶες δὲν τοῦ ἔφταιξαν σὲ τίποτα, ἀλλὰ συμμετέχει στὸν πόλεμο γιὰ χάρη τοῦ Ἀγαμέμνονα καὶ τοῦ Μενέλαου.
243 Χριστόδουλος Ἀθηνῶν, Ἑλληνισμὸς προσήλυτος, ὅ.π., σ. 21.
244 Σέλλινγκ, Φιλοσοφία τῆς Ἀποκαλύψεως, μτφρ. Θ. Λουπασάκης, Ἀθήνα 2004, σ. 247.
Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627282930
