ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ γνώριζαν ὅτι δὲν ὑπῆρξε πρῶτα ὁ κόσμος, καὶ μετὰ ἀπὸ καιρὸ γεννήθηκε ὁ Χριστός: “ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου εὑρέθηκε ἤδη ριζωμένη μέσα στὴν θυσία τοῦ Δημιουργοῦ”,[695] δὲν θὰ εἶχε ποτέ δημιουργηθεῖ τίποτα, ἂν δὲν γεννιόταν ὁ Χριστός — ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.[696]
“Ὁ δὲ Θεὸς Βασιλεὺς ἡμῶν, πρὸ αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς”.[697]
Ἐποχὲς εἶναι οἱ προστεταγμένοι καιροί, ὅπως καταλάβαινε ὁ Παῦλος, καὶ πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ ὁ Θεὸς Λόγος, θέλων πάντας ρύσασθαι τοὺς ἐξ Ἀδὰμ γηγενεῖς. Στὴν πρωτεύουσα διάσταση, τὴν προσωπική, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔζησαν ‘μετὰ’ Χριστόν, ὅλοι οἱ ἅγιοι γεννήθηκαν μέσα στὴν ἁγιότητά Του, ὅπου νόηση καὶ μετάνοια εἶναι ἕνα, κι ἔτσι γνωρίζουμε ὅπως οἱ ἀρχαῖοι, ὅτι καθένας καὶ ὅλοι πάντοτε “ζοῦμε, κινούμαστε καὶ ὑπάρχουμε μέσα στὸν Θεό”.[698] Ἡ βασιλεία Σου Χριστὲ ὁ Θεός, βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία Σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ,[699] ὑμνεῖ ἡ Ἐκκλησία, τὸ ὁποῖο ἴσως ἐξηγεῖ ἐπίσης γιὰ ποιὸ λόγο “τὸ Βυζάντιο, ἀντίθετα ἀπὸ τὴν Δύση, εἶχε υἱοθετήσει τὸ ἡμερολόγιο τῆς χρονολογίας ‘ἀπὸ κτίσεως κόσμου’ καὶ ὄχι τὸ ἡμερολόγιο ποὺ ἄρχιζε μὲ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ”.[700] Τὸ ἀπὸ Γεννήσεως ἡμερολόγιο ἴσως μοιάζει ἱερό, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι βλάσφημο, βυθίζοντας σὲ μοιραία καὶ ἄδικη σκιὰ τὶς λεγόμενες ‘πρὸ’ Χριστοῦ ἐποχές, τὶς ὁποῖες τὸ ἴδιο δημιουργεῖ.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
