714 Πλάτων, Τίμαιος 90a.
715 Περὶ φιλοσόφου ἱστορίας, ἑν. 20.
716 Πλάτωνος Φαίδων 62b.
717 Ὀδύσσεια ζ 188–9.
718 Πλάτωνος Τίμαιος 42d κ.ἑ., Φαῖδρος 252c κ.ἑ.
719 Πλάτωνος Τίμαιος 24d.
720 Γκόγκολ, “Γράμματα γιὰ τὴν τέχνη καὶ τὴ ζωή”, ὅ.π., σ. 60.
721 Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, Κεφάλαια πρακτικὰ καὶ θεολογικά, κεφ. λε΄, ΕΣΝΘ, τ. 2, σ. 392.
722 Χαίλντερλιν, “Σὰν σὲ ἡμέρα ἑορτῆς” εἰς Ἐλεγεῖες, ὕμνοι καὶ ἄλλα ποιήματα, ὅ.π., σ. 93.
723 Ποιά εἶναι ἡ φύση τοῦ Θεοῦ ὡς ὁμιλοῦντος, τὰ θεμέλια τῶν ὄντων στὴν ὕπαρξη ὡς ὕπαρξη τοῦ θείου Λόγου, καὶ ἡ φύση τοῦ ἴδιου τοῦ Λόγου.
724 Ποιά εἶναι ἡ φύση τῶν ὄντων ὡς θείων βουλήσεων, ὁ θεῖος προορισμὸς τῆς ὕπαρξης.
725 Πῶς ἀφορᾶ στὴν ἀνθρώπινη γνώση ἡ θεία φύση καὶ ὕπαρξη, ποιός εἶναι ὁ Λόγος τῆς ἑνότητας Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου.
726 Γρηγόριου Παλαμᾶ, Ὁμιλία ια΄, Εἰς τὸν τίμιον καὶ ζωοποιὸν Σταυρόν, PG 151, 125. Στὴν ὁμιλία αὐτὴ ὁ Παλαμᾶς ἀναφέρει διάφορες περιπτώσεις ποὺ δείχνουν μὲ ποιοὺς τρόπους διενεργήθηκε τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ στοὺς πατριάρχες τοῦ Ἰσραήλ.
727 Ὀδύσσεια ν 187–231· πρβλ. ρ 485–487.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
