“Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα, ποὺ γιὰ μοναδικό της σκοπὸ ἔχει νὰ γεμίζει τὸ στομάχι της, εἶναι καταδικασμένη νὰ παρακμάσει, νὰ διαλυθεῖ, νὰ ἀλληλομισηθεῖ”.[184]
“Γιὰ νὰ εἶσαι κοσμοπολίτης πρέπει πρῶτα νὰ γίνεις Ἕλληνας”, εἰδοποιοῦσε ὁ Τσαρούχης.[185] Χωρὶς ἑαυτὸ δὲν ἔχεις μὲ τί νὰ προσλάβεις καὶ τί νὰ προσφέρεις. Ἡ συμβίωση ὅλων σὲ τεράστιο ἀπρόσωπο δωμάτιο δὲν ὑπόσχεται μεγαλύτερη κοινωνικότητα, ἀλλὰ μικρότερη καὶ χειρότερη. Δὲν σημαίνει εὐρύτερο ἢ καλύτερο πολιτισμὸ ἀλλὰ τὸ τέλος τῆς ἴδιας τῆς δυνατότητας νὰ ὑπάρξει ὁποιοσδήποτε πολιτισμός.
Ἂν κάθε ἰδιαιτερότητα εἶναι συμπτωματικὴ γιὰ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ καὶ ἀσήμαντη, πῶς ἡ νέα ‘καθολικὴ’ τάχα καὶ ‘πολυπολιτισμικὴ’ ἀνθρωπότητα θὰ ἀπέφευγε τὴν τυχαιότητα καὶ τὸ ἀσήμαντο; Ἀρνούμενος ἀξιολόγηση καὶ ἱεράρχηση καθιστῶ ἀδιανόητη (ὄχι ἀνύπαρκτη) τὴν σημασία τῆς ἰδιαιτερότητας, καὶ δὲν ἔχω ὑπερβεῖ ἀλλὰ μόνο συκοφαντήσει κάθε προηγούμενη ἢ δυνατὴ ἰδιαιτερότητα, γιὰ χάρη νέας ἐπίσης ἰδιαιτερότητας ἀπὸ τὴν ὁποία ἁπλῶς ἔχω στερήσει τὴν δυνατότητα νὰ ἀναγνωρίζεται ὡς τέτοια.
Σελ. 1234567891011121314151617181920
