Ἂς θυμηθοῦμε πῶς ἔδειχνε ὁ Πόποβιτς τὸ βέβαιο ὄχι μόνο τῆς ἱστορικότητας ἀλλὰ τῆς ἴδιας τῆς Θεότητάς Του, ἐξηγῶντας ὅτι χωρὶς τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Σοφία Του δὲν θὰ ἦταν δυνατὸ νὰ ὑπάρξουν Ἀπόστολοι, Ὁμολογητές, Μάρτυρες…,[179] ὅλη ἡ αὐτοθυσία μαζὶ καὶ σοβαρότητα στὴν ὁποία ἱδρύθηκαν οἱ χριστιανικὲς Ἐκκλησίες, μὲ ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους φθάνοντας στὴν Βάπτιση τοῦ ἴδιου τοῦ ἀρχαίου ἑλληνισμοῦ, καταλήγοντας νὰ γίνουν ἡ ψυχὴ τῆς Αὐτοκρατορίας καὶ ἡ θεμέλια αἰτία ὅλων τῶν πολιτισμῶν ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν… Ἂν αὐτὰ δὲν μποροῦν παρὰ νὰ εἶναι θεῖα ἔργα, εὔκολα καταλαβαίνει κανεὶς σὲ τί ἀνοησία βρίσκονται ὅσοι ἀρνοῦνται ἀκόμα καὶ τὴν ἁπλὴ ἱστορικότητα τῆς ὕπαρξής Του. Ὅπως συνοψίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, “παραμύθια ὅλα γιὰ τοὺς πονηρούς, καὶ μόνο καλύτερο γι’ αὐτοὺς ὅ,τι ἔχουν μπροστὰ στὰ πόδια τους”.[180]
Ἐφόσον θεμέλια καὶ ἀξονικὴ δύναμη τοῦ χριστιανισμοῦ ἔγινε ὁ ἑλληνισμός, ἂς ἀναλογισθεῖ κανείς: πόσο πιθανὸ εἶναι οἱ ἀρχαῖοι νὰ θυσίαζαν καὶ τὴν ζωὴ τῶν παιδιῶν τους καὶ τὶς παραδόσεις τους, γιὰ τὶς ὁποῖες ἦσαν ὑπερήφανοι οἱ ἴδιοι καὶ οἱ γύρω τους, ὅπου καὶ ἡ Αὐτοκρατορία εἶχε ἱδρυθεῖ, πόσο πιθανὸ εἶναι νὰ θυσίαζαν κυριολεκτικὰ τὰ πάντα μέσα στὰ πιὸ φρικτὰ μαρτύρια ἐπὶ αἰῶνες, μόνο καὶ μόνο γιὰ ψεύδη καὶ παραμύθια ποὺ ἐπινόησε μιὰ ἑβραϊκὴ συμμορία — ὅταν μάλιστα ἤδη προηγουμένως ἀδιαφοροῦσαν πλήρως γιὰ κάθε τὶ ἑβραϊκό, καὶ γιὰ τὸ ἴδιο τὸ ὑψηλότερο τοῦ ἑβραϊκοῦ πολιτισμοῦ…
Σελ. 1234567891011121314151617181920
