Μιὰ ἰδιαίτερη πνευματικότητα ἀποτελεῖ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ τὸν χῶρο, μέσα στὸν ὁποῖο συμβαίνουν δημιουργίες, ὥστε ἀνάγεται κανεὶς ἔγκυρα στὶς ἀρχὲς ἀναγνωρίζοντας συγκεκριμένες δρῶσες πνευματικὲς δυνάμεις, κι ἐφόσον ἔχουν ἤδη παραγάγει ἔργο, διακρίνοντας ἐπίσης ἐνδεχόμενες σχέσεις τους μὲ τὶς σημασίες προηγουμένως ἐγκατεστημένων μορφῶν. Ἑπομένως προέχει νὰ ἀναγνωρίζεται ὁ πνευματικὸς λόγος ποὺ ὑπηρετεῖ καὶ ἀπὸ τὸν ὁποῖο προέρχεται ὁ διθύραμβος, ἂν πράγματι συντελεῖ στὴν ἐμφάνιση τῆς τραγωδίας καὶ ἂν εἶναι νὰ προκύψει σημαντικὴ ἔστω καὶ ἐσφαλμένη[593] ἀντίληψη τῆς ὅλης πορείας στοιχειωδῶς συνεκτική. Μέσα ἀπὸ τὴν ἀναγωγὴ αὐτὴ γίνεται ταυτοχρόνως δυνατὴ καὶ ἡ ἀναγνώριση βαθμῶν καὶ τρόπων συμμετοχῆς τῆς ποιητικῆς μορφῆς ὡς τέτοιας στὴν ποιότητα τῶν σημασιῶν.