612 Φλασελιέρ, Ὁ δημόσιος καὶ ἰδιωτικὸς βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅ.π., σελ. 336–7.
613 Αὐτὸν ποὺ ἐνεργεῖ, τὸν ἐνεργοῦντα. Δὲν θὰ συνιστοῦσα τὴν λεξιπλασία τοῦ ἐνεργητή, γιὰ τὴν ὁποία δὲν βλέπω νὰ εὐθύνεται πραγματικὴ μεταφραστικὴ ἀνάγκη, μᾶλλον ἀντιπνευματικὴ προσπάθεια ἀποφυγῆς κάθε ἀρχαιοπρέπειας. Τὸ ἐνεργεῖν ἔχει καθολικὴ ἀναφορὰ (ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐνεργοῦν μὲ διάφορους τρόπους), ἐνῷ ἡ κατάληξη–της φαίνεται νὰ δηλώνει ἐπιμέρους ἐνέργεια ἀποκλειστικῶς (ἐρευνητής, ἀνιχνευτής, ἐπιμελητής, δωρητής, κλπ, τὸ ἴδιο ἀκόμη καὶ ὁ δράστης). Ἔπειτα, πρέπει πιὰ νὰ ὑπολογίζεται ὅτι στὸν κινηματογράφο ἐπιστημονικῆς φαντασίας, ὅταν τὰ πρόσωπα ταυτίζονται τελείως μὲ συγκεκριμμένους καὶ στενοὺς ρόλους μιᾶς μονοσήμαντης ‘κοινωνίας’, ἔχοντας χάσει τὶς καθολικὲς καὶ ἀνθρώπινες διαστάσεις τους, χρησιμοποιοῦνται κατὰ κόρον ἀκριβῶς λέξεις μὲ τὴν κατάληξη αὐτή, ὥστε κάθε σχετικὴ λεξιπλασία, θέλει δὲν θέλει, ἀμέσως παραπέμπει ἐκεῖ. Προσωπικά, ὅταν διάβασα τὸν ὅρο ἐνεργητής, χρειάστηκα ἀρκετὸ χρόνο γιὰ νὰ καταλάβω ὅτι πρόκειται ἁπλῶς γιὰ τὸν ἐνεργοῦντα καὶ ὄχι γιὰ εἰδικὸ τεχνικὸ προσδιορισμό.
Σελ. 1234567891011121314151617
