587 Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Δογματικὰ ἔπη, PG 37, 507· πρβλ. Β΄ Κορ. 3.17, καὶ τὸν Συμεών, Ὕμνος ΜΕ΄, στ. 7–11.
588 Πλάτων, Νόμοι 889c.
589 Σοφοκλῆς, Ἠλέκτρα, στ. 48· τὰ χωρία Πλάτωνα καὶ Σοφοκλῆ γιὰ τὴν ἀναγκαία τύχη, ἐπισημαίνει ὁ Γκάθρυ, A History of Greek Philosophy, τ. Β΄, ὅ.π., σ. 164, ὅπου συζητάει τὸ θέμα περισσότερο, ἰδίως στὴν σ. 414 κ.ἑ.
590 Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης, Περὶ προσευχῆς (ἀπὸ Σαχάρωφ, ὅ.π., σ. 382). Πρβλ. τὸν Πορφύριο, Τὸ μυστικὸ εἶναι ἡ εὐχαριστία, ὅ.π., σ. 49: “ὅταν χάνετε τὴν θεία χάρι, νὰ μήν κάνετε τίποτα.”
591 Ἀριστοτέλης, Περὶ ποιητικῆς 1449a.
592 Ὅ.π., 1448b.
593 Ἡ σημαντικότητα μιᾶς ἑρμηνείας βρίσκεται πέρα ἀπὸ σωστὸ καὶ λάθος, καθαρὰ στὴν δύναμή της νὰ διεγείρει καὶ γονιμοποιεῖ τὴν σκέψη. Ἐφόσον καθενὸς ἡ πραγματικὴ μόρφωση προκύπτει κυρίως ἀπὸ ἐντός, δὲν δημιουργεῖ πρόβλημα ἡ διδασκαλία ἀκόμη καὶ ἐσφαλμένων πεποιθήσεων, ἂν ἔχει τὴν σημαντικότητα αὐτή, διεγείροντας τὴν προσωπικὴ σκέψη καὶ δημιουργικότητα, ἔτσι διανοιγόμενη καὶ σὲ διορθώσεις.
594 Ἐπίγνωση ἐντεινόμενη καὶ ἀπὸ τὴν χρήση προσωπείων–συμβόλων τῶν κύριων συναισθημάτων, δηλαδὴ τοῦ χαρακτῆρα.
Σελ. 1234567891011121314151617
