Λέγεται συχνὰ πὼς οἱ ἀρχαῖοι ἦσαν ἀτομικιστές, γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦσαν νὰ ἑνωθοῦν πολιτικά, κλπ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς δὲν εἶχαν ἀρκετὴ δειλία καὶ μικρότητα γιὰ νὰ ἐπιδιώκουν ἐπιβίωση μὲ ἄνθινο εἶδαρ, πειθαρχῶντας σὲ σκιὲς τοῦ Ὀνόματος, ὁσοδήποτε μεγαλοπρεπεῖς. Ἡ ζωντανὴ πεῖρα δὲν ἄφηνε νὰ κυριαρχήσει μηδενισμός, ἀλλὰ μὲ τὴν ἄγνοια τοῦ Ὀνόματος καταφατισμὸς καὶ ἀποφατισμὸς ταυτίζονταν, μεταφέροντας στὸ ἐπίπεδο τῶν θρησκειῶν τραγικὰ μᾶλλον παρὰ μηδενιστικὰ οὔτε κἂν ἁπλῶς συγκρητιστικά, ὅ,τι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἔβλεπε στὴν ὕπαρξη: “καὶ ὅλων τὸ τέλος εἶσαι, καὶ ἕνας, καὶ ὅλα, καὶ κανένας, /… ὄνομά σου τὰ ὀνόματα ὅλα — πῶς νὰ σὲ καλέσω;”[587]
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223242526
