Βελτιώνοντας τὴν παρομοίωση τοῦ Σπίντλικ γιὰ τὴν ἑλληνογένεια τῆς λατινικῆς παράδοσης (“ὅπως ἕνα κλαδὶ μεγαλώνει ἀπὸ τὸν κορμὸ τοῦ δέντρου”), θὰ προσέθετα ὅτι κάθε λαὸς οἰκειοποιούμενος μεταβάλλει καὶ τὴν ἴδια τὴν ρίζα γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἐφόσον προηγεῖται καὶ ἐπιμένει ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα οἱ ἀποχρώσεις τείνουν νὰ συναρμόζουν, ὁπότε ἡ κοινὴ ζωὴ ἀποκτᾶ μορφὴ κήπου. Ὅμως ἂν ἔχει καταργηθεῖ ἡ ἑνότητα, ὅπως ἰσχύει γιὰ τὴν χριστιανοσύνη ἀπὸ καιρό, ἡ οἰκειοποίηση τῆς ρίζας ματαιώνεται, ἀντὶ κήπου δημιουργεῖται σωρὸς ἀπὸ ἀγριόχορτα, καὶ εἶναι τότε πιὸ σωστὸ νὰ μιλοῦμε γιὰ ἑλληνοφανῆ πολιτισμό, ὄχι ἑλληνικό. Γιατὶ σήμερα ποὺ ἐξαπλώνεται παγκοσμίως ἡ δυτικὴ ‘παραλλαγὴ’ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, δὲν ἀποκλείεται κάποια στιγμὴ νὰ νομίσουμε ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς παρήγαγε ὁλόκληρο τὸν πλανήτη — ἀπορῶντας, ἢ ἔχοντας χάσει ἀκόμη καὶ τὴν δυνατότητα γιὰ ἀπορία, πῶς ἀπὸ τὸν Παρθενῶνα καὶ τὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ προέκυψε ἐργοτάξιο…
Σημειώσεις
7 Πατρῶνος, Ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἰησοῦ, Ἀθήνα 19922, σ. 502.
8 Μηναῖα, 1 Ὀκτωβρίου. Κι ἐφόσον ἡ Ἐνανθρώπηση δὲν εἶναι ἀποκλειστικὰ γεγονὸς τοῦ παρελθόντος, σήμερον ξύλον ἐφανερώθη, σήμερον γένος Ἑβραίων ἀπώλετο (Μηναῖα, 13 Σεπτεμβρίου).
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425
