285 Βλ. Γκ. Κλάρκ – Στ. Πίγκοτ, Προϊστορικὲς κοινωνίες, μτφρ. Ἀγγέλα Ταμβάκη, Ἀθήνα 1980, σ. 193 κ.ἑ.
286 Λίλλεϋ, Technological Progress, σ. 188 — παραθέτει ὁ Τσιπόλα, Ἡ Εὐρώπη πρὶν ἀπὸ τὴ βιομηχανικὴ ἐπανάσταση, μτφρ. Π. Σταμούλης, Ἀθήνα 1988, σ. 219, παραπέμποντας ἐπίσης στὸν Γκούλντ, Economic Growth, σ. 327 κ.ἑ.
287 Πρβλ. Ἡσιόδου Ἀποσπάσματα, ἀπ. 204, ὅπου ὁ Δίας ἀποφασίζει νὰ πάρει ἀπὸ τὴν ζωὴ καὶ τοὺς ἡμίθεους, γιὰ νὰ προφυλάξει τὰ παιδιὰ τῶν θεῶν, νὰ μή βλέπουν τὸν θάνατο τῶν ἀνθρώπων.
288 Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, Περὶ διαφόρων ἀποριῶν, PG 91, 1156.
289 Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ὁμιλία κθ΄, Περὶ τῆς κατὰ Θεὸν λύπης, PG 151, 376.
290 Καστοριάδης, Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ δημοκρατία…, ὅ.π., σ. 23.
291 Ζιγκόν, “Ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας”, μτφρ. Μαρία Μέντζου, ἀπὸ τὴν συλλογὴ Οἱ Προσωκρατικοί — κείμενο καὶ μετάφραση, Ἀθήνα 1984, σ. 51.
292 Καστοριάδης, Οἱ ὁμιλίες στὴν Ἑλλάδα, ὅ.π., σ. 24.
293 Ζιγκόν, “Ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας”, ὅ.π., σελ. 56–58.
294 DK 21. Θεαζούσης: ἔνθεης, προφητικῆς, θεολογικῆς.
295 Ζιγκόν, “Ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας”, ὅ.π., σ. 61.
296 Ἐλύτης, Τὸ Ἄξιον Ἐστί (Τὰ Πάθη, ΙΕ΄), Ἀθήνα 198013, σ. 62.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223242526272829
