279 Πλάνη εὐρέως διαδεδομένη καὶ ἑδραιωμένη· δές, γιὰ παράδειγμα, πόσο ἀπερίσκεπτα καὶ αὐτονόητα προϋποτίθεται στὸν Χάιντεγγερ: “τὸ ‘οἰκεῖο’, δηλαδὴ τὸ οἰκειωμένο, τὸ σύνηθες, τὸ τρέχον…” — Εἰσαγωγὴ στὴ Μεταφυσική, μτφρ. Χρῆστος Μαλεβίτσης, Ἀθήνα 1973, σ. 185.
280 Εὐκλείδης, Στοιχεῖα, 7.
281 Τὴν ὁποία ἀκριβῶς ἀποφεύγοντας οἱ καλλιτέχνες τῶν ἀγγείων γεμίζουν καὶ τὸ ἴδιο τὸ φόντο, προσθέτοντας ροζέτες καὶ ἄλλα μοτίβα.
282 Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ ἐπιστήμη ἐνδιαφέρεται κυρίως γιὰ τὴν γεωμετρία, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Ἰνδούς, ποὺ ὑπερθέτουν μηδὲν ἀντὶ σώματος. Ἡ μεγάλη σημασία τῆς γλώσσας στὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἴσως συμμετέχει καὶ στὴν διαφορὰ αὐτή, ἐφόσον στοὺς Ἀρχαίους, ὅπως καὶ στοὺς Βυζαντινούς, ἡ μέτρηση εἶναι μιὰ ἄλλη χρήση τῆς ἀλφαβήτου. Γιὰ πρώτη φορὰ ‘εἰσάγεται’ στὰ ἑλληνικὰ μαθηματικὰ τὸ μηδὲν τὸν 13ο αἰῶνα ἀπὸ τὸν Μάξιμο Πλανούδη, μὲ τὴν πραγματεία του Ψηφοφορία ἡ κατ’ Ἰνδούς — βλ. Τατάκη, Ἡ βυζαντινὴ φιλοσοφία, ὅ.π., σ. 224.
283 Φλασελιέρ, Ὁ δημόσιος καὶ ἰδιωτικὸς βίος τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ὅ.π., σ. 158.
284 Θέση τὴν ὁποία ἀπέκτησε ἀργότερα καὶ ὁ πάπας — ὅμως ἦταν ἀκριβῶς μιὰ ἰδεολογικὴ ‘θέση’: δὲν εἰκόνιζε τὴν πνευματικότητα τῆς κοινωνίας. Τὸ (φαινομενικὰ ἴσως ἄσχετο μὲ τὶς ἐξελίξεις αὐτὲς) λάθος τοῦ παπισμοῦ εἶχε συμβεῖ πρὸ πολλοῦ καὶ δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ ἀντιστραφεῖ μὲ ἀστυνομικοῦ τύπου παρεμβάσεις. Ὁ Φλορόφσκυ (Χριστιανισμὸς καὶ πολιτισμός, ὅ.π., σ. 175) ἀπορεῖ, “ποιά ἄλλη εὐκαιρία ἔχει ἡ Ἐκκλησία [ὁ κλῆρος] νὰ ἐπιβάλλει [sic] τὶς ἀπόψεις της ἐκτὸς ἀπὸ τὴν διδασκαλία καὶ τὴν παραίνεση; Ἡ πολιτεία οὐδέποτε ἀγαπᾶ τὴν κριτικὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία [τὸν κλῆρο], ἐκτὸς κι ἂν ἡ ἴδια ἡ πολιτεία εἶναι ἀπροκάλυπτα χριστιανική.” Ὅμως ἡ Ἱεραρχία δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ ἐπιβάλλει, οὔτε κἂν νὰ συμβουλεύει καὶ προτείνει, αὐτὸ στὸ ὁποῖο δὲν μπόρεσε νὰ ἔχει ἤδη μυήσει τὴν κοινωνία.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223242526272829
