575 Ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Λόσκυ (Ἡ μυστικὴ θεολογία τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ὅ.π., σ. 39), ὅτι “σκοπὸ ἔχει νὰ ἐλευθερώσει τὴν διάνοια ἀπὸ τὴν πολλότητα τοῦ εἶναι”. Ἡ ἀπελευθέρωση αὐτὴ ἐξυπακούεται, ἀλλὰ δὲν ἐξαντλεῖ τὴν σημασία τῆς πλατωνικῆς κάθαρσης καὶ δὲν ἀποτελεῖ αὐτοσκοπό, ὅπως εὔκολα καταλαβαίνει κανείς, ἔστω μόνο ἀναλογιζόμενος τὴν πλατωνικὴ σημασία τῆς προσωπικῆς φύσης τῆς ὕπαρξης, “Ἐκεῖνον ποὺ συγκρότησε τὴν δημιουργία καὶ τὸ σύμπαν αὐτὸ ἐδῶ”, ὅτι “τὰ θέλησε ὅλα νὰ γίνουν ὅμοια μὲ τὸν Ἴδιο, ὅσο περισσότερο μποροῦν” — Πλάτων, Τίμαιος 29e.
576 Πλάτωνος Συμπόσιον 210c–211b· πρβλ. τὸν Πλωτῖνο, Ἐννεάδες 6, κεφ. 9, ἑν. 9, στ. 46 κ.ἑ., καὶ τὸν Γρηγόριο Νύσσης, Λόγος εἰς τοὺς κοιμηθέντας, τ. 9, σ. 34, Εἰς Ἐκκλησιαστήν, τ. 5, σελ. 313–4, Κατὰ Εὐνομίου, βιβλ. 3, κεφ. 10, ἑν. 52.
577 Lûterkeit: ἁγνότητα, λαμπρότητα, καθαρότητα, ἀγαθότητα, ἐλευθερία.
578 Ἔκκαρτ, Ὁμιλία 28, DW II, σελ. 67–68. Γιὰ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ Πλάτωνα, πρβλ. ὁμοίως τὸν Κασσιόδωρο: “Plato theologus, Aristoteles logicus” — Variae I, Ep. 45, PL 69, 539 (σημειώνει ὁ Κουΐντ, DW II, σ. 68).
