“Εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀθάνατου Θεοῦ, ποὺ πορεύεται μέσα στὸ σκοτάδι τοῦ ἅδη καὶ ἀναγγέλει σὲ ‘ὅλες τὶς γενεὲς τοῦ Ἀδὰμ’ τὴν χαρὰ τῆς ἐρχόμενης Ἀνάστασης”.[652]
“Ὁ ἔλεγχος, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐχθρό, συχνὰ θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει, σὲ ὅποιον ἔχει σύνεση, μιὰ ἐπιθυμία νὰ γιατρευτεῖ, ἀλλὰ γνωρίζει καλὰ τί κάνει καὶ κατορθώνει νὰ θεραπεύσει τὸ σφάλμα μόνο αὐτὸς ποὺ ἀγάπησε πραγματικά”.[653] “Αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ πατέρας τοῦ αἰῶνα ποὺ ἔρχεται, ἐπάνω στὸν ὁποῖο οἰκοδομεῖται ἡ ζωὴ τῶν χωρὶς τέλος αἰώνων”.[654] “Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα στοὺς Ἅγιους ποὺ νὰ μὴ τοὺς τὸ προσφέρει ὁ Χριστός. Τοὺς γεννᾶ, τοὺς αὐξάνει καὶ τοὺς τρέφει. Καὶ Φῶς εἶναι καὶ Πνοή. Αὐτός τοὺς δημιουργεῖ τὸ Μάτι, μὲ τὸν ἑαυτό Του τοὺς φωτίζει, καὶ παρέχει τὸν ἑαυτό Του γιὰ νὰ Τὸν βλέπουν. Εἶναι ταυτόχρονα τροφεὺς καὶ τροφή”.[655]
Αὐτὸ συμβαίνει σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους χωρὶς ἐξαίρεση, καὶ καθένας στὸν βαθμὸ ποὺ ἀφήνεται καὶ δέχεται τὰ θεῖα δῶρα, γνωρίζει τὴν ἕνωση ποὺ διενεργεῖ ὁ Λόγος, ἀκόμη κι ἂν δὲν γνωρίζει τὸ Ὄνομά Του.
