“Αὐτὸ εἶναι τὸ θαυμάσιο παιχνίδι τῶν δυνάμεων, / πῶς μέσ’ ἀπὸ τὰ πράγματα περνοῦν ὑπηρετῶντας, / στὶς ρίζες μεγαλώνοντας καὶ στοὺς χυμοὺς νὰ χάνονται / καὶ πάνω στὶς ψηλὲς κορφὲς νὰ φτάνουν ὡς Ἀνάσταση”.[656]
Σημειώσεις
617 Πίνδαρος, Πυθιόνικος 1, στ. 41, μτφρ. Θρασ. Σταύρου, Θεσ/νίκη 1980, σ. 9, καὶ Πυθιόνικος 3, στ. 95–96, ὅ.π., σ. 27· πρβλ. τὸν ὄγδοο Πυθιόνικο, στ. 73 κ.ἑ.
618 Ἔκκαρτ, Παραβολὲς τῆς Γενέσεως LW I,1, 3.142, σ. 610.
619 Πλάτωνος Ἴων 533e.
620 Ὅ.π.
621 Σημειώνει ὁ Παυσανίας (Θ, 34, 1) — παραπέμπει καὶ συνοψίζει ὁ Βερνάν, Οἱ ἀπαρχὲς τῆς ἑλληνικῆς σκέψης, ὅ.π., σ. 123.
622 Χαίλντερλιν, “Ὁ Ρῆνος” εἰς Ἐλεγεῖες, ὕμνοι καὶ ἄλλα ποιήματα, ὅ.π., σ. 115.
623 Ντοστογιέφσκυ, Τὸ ἡμερολόγιο ἑνὸς συγγραφέα, ὅ.π., σ. 66.
624 Ὀδύσσεια σ 142.
625 Πλάτωνος Ἴων 534e–535a, 536a. Στὸ πρωτότυπο: ἀνακρεμαννὺς ἐξ ἀλλήλων τὴν δύναμιν.
626 Πλάτωνος Φαῖδρος 265b.
627 Πλάτωνος Συμπόσιον 180b.
628 Ματθ. 10.24–25.
629 Πρβλ. τὸν Πλάτωνα, Νόμοι 687d: φίλος υἱὸς πατρί, παῖς ὢν ἀνδρί.
630 Λεφέβρ, Ἡ Λευκὴ Σκέψη, ὅ.π., σ. 39.
