647 Διάβασε τὸν Φαῖδρο. Στὸ Συμπόσιον ἡ μεταμόρφωση τῆς ψυχῆς μέσα στὴν πίστη αὐτὴ εἶναι ὁ τόκος ἐν τῷ καλῷ. Πρβλ. Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο (Ἠθικὸς 6, ΕΣΝΘ, τ. 2, σ. 241): “ὅταν εἶσαι μαζί τους καὶ συναναστρέφεσαι, μὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες, καὶ ἀγκαλιάζοντας καὶ φιλῶντας θὰ παραμείνεις ἀβλαβής, δὲν θὰ μετακινηθεῖς ἀπὸ τὴν φυσική σου κατάσταση, γιατὶ ὡς μέλη τοῦ Χριστοῦ πολύτιμα καὶ ναοὺς τοῦ Θεοῦ θὰ δεῖς τὰ πλάσματά Του καὶ θὰ τὰ προσέξεις.”
648 Πρβλ. Α΄ Κορ. 7.36,38: “εἰ δέ τις ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος, καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω· οὐχ ἁμαρτάνει· γαμείτωσαν … Ὥστε καὶ ὁ γαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον καλῶς ποιεῖ καὶ ὁ μή γαμίζων κρεῖσσον ποιήσει”, γιατὶ καλύτερο εἶναι ἡ γέννηση στὴν παρθενία: “καλὸ ἡ ἁγνεία καὶ ἡ παρθενία, κι ἂς σὲ πείθει ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς, ὅταν γεννιέται ἀπὸ Παρθένο γιὰ νὰ τιμήσει τὴν γέννηση καὶ ἀκόμη περισσότερο τὴν παρθενία” — Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Περὶ φιλοπτωχίας λόγος 14, PG 35, 861.
649 Πρβλ. τὸν Σαίξπηρ, Complete works, ἐπιμ. A. H. Bullen, N.Y. 1988, σ. 252 (Ρωμαῖος καὶ Ἰουλιέτα, πράξη 1.5): Ἅγιέ μου ἀγαπημένε, ἂς κάνουν τὰ χείλη ὅ,τι τὰ χέρια κάνουν, ἂς προσεύχονται.
