Η θεματική των έργων του Σπεράντσα, που, όπως προαναφέρθηκε, είναι η περιοχή της Θρησκείας και της Ιστορίας [9] δεν είναι άσχετη με το κλίμα της εποχής. Ο πρώτος τόμος της σειράς Η Σκηνούλα μας εκδίδεται το 1948, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από τις περιπέτειες αλλά και τις ένδοξες στιγμές του ελληνοϊταλικού πολέμου. Έτσι, ο Σπεράντσας αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της καλλιτεχνικής παραγωγής του στα παιδιά, με απώτερο σκοπό να συμβάλει στην εθνική και χριστιανική διαπαιδαγώγησή τους.
Όσον αφορά τις πηγές από όπου αντλεί τα ερεθίσματα αλλά και την πρώτη ύλη της δραματουργικής επεξεργασίας του, διαπιστώνουμε ότι αυτές είναι κυρίως τα στοιχεία της νεότερης ελληνικής ιστορίας, τα οποία ο Σπεράντσας επιχειρεί να μεταγράψει ώστε να διαμορφώσει την κατάλληλη δραματουργία για τα παιδιά και τους νέους, όπως εκείνος την αντιλαμβανόταν.
Ενδεικτικά της εντύπωσης που έκανε το έργο του την εποχή που δημοσιεύθηκε είναι όσα έγραφε η Ελένη Ουράνη σε ένα κριτικό σημείωμά της το 1950. Εκεί διαπίστωνε με ευχαρίστηση ότι το παιδικό βιβλίο διερχόταν τη χρονιά εκείνη μια περίοδο άνθησης και, συγκεκριμένα, για τη Σκηνούλα μας υπογράμμιζε: «ξεχώρισα […] με αισθητότατη υπεροχή απάνω σ’ όλα τα άλλα, τις ποιητικά αποδοσμένες σκηνές από την Ιστορία μας που συγκέντρωσε ο κ. Στ. Σπεράντζας στον τόμο Η σκηνούλα μας» [10].
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
