Ο λογοτεχνικός οίστρος δεν τον εγκατέλειψε ούτε όταν στράφηκε στις ιατρικές και κατόπιν στις οδοντιατρικές σπουδές ούτε όταν αφοσιώθηκε στα καθήκοντα που απέρρεαν από τη θέση του καθηγητή του Πανεπιστημίου, από το 1933 που κατέλαβε τη νεοϊδρυθείσα έδρα της Ορθοδοντικής. Συνέχισε και τότε να εκδίδει ποιητικές συλλογές, με ποιήματα φυσιολατρικού και πατριωτικού κυρίως περιεχομένου, αλλά και libretti για μελοδράματα [5], ενώ συνέταξε και αναγνωστικά για μαθητές δημοτικού και γυμνασίου.
Το πεδίο, όμως, στο οποίο ο Σπεράντσας αφιέρωσε μεγάλο μέρος της δραστηριότητας και της δημιουργικής του ενασχόλησης του υπήρξε η λογοτεχνία και το θέατρο για παιδιά. Δεκάδες είναι οι ποιητικές συλλογές που έχει συνθέσει με αποδέκτες το παιδικό και νεανικό κοινό. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις γνωστές συλλογές του Σαν τα πουλιά (1924), Παιδικές Ψυχές (1925), Ο Τραγουδιστής των παιδιών (1929, βραβείο Φιλαδελφείου Διαγωνισμού 1931), Το βιβλίο που τραγουδεί (1949), Μικρές Φωνές. Ποιήματα για μικρά παιδιά (1953), Όμορφοι Κόσμοι. Παιδικά ποιήματα (1956), το πεζό Ταξιδεύοντας με τον Κοντορεβιθούλη (1951) και άλλα.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
