ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ: Σήμερα το πρωί – λες και την πρώτη τουφεκιά την έρριξε το χέρι του Θεού – εμάθαμε, πως οι δικοί μας πήραν στο κυνήγι τον εχθρό κατά τα αλβανικά σύνορα. Χάλασε ο κόσμος εκεί κάτω. Κι ετρέξαμε να σας φέρωμε την είδηση [19].
Σε άλλο έργο εμφανίζονται οι γυναίκες της Πίνδου, οι οποίες υποβάλλονται σε κάθε είδους θυσίες και κόπους προκειμένου να βοηθήσουν τα ελληνόπουλα που πολεμούν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Στους αγώνες αυτούς, υπάρχει η εδραιωμένη πεποίθηση ότι η Παναγία παραστέκει τις γυναίκες και τους φαντάρους που πολεμούν στις χιονισμένες βουνοκορφές. Συγκεκριμένα, στο έργο «Ατσαλένιες Γυναίκες», στο οποίο παρουσιάζονται οι ηρωικές μορφές των ελληνίδων, παρουσιάζεται μία να αφηγείται το όραμά της στις συναγωνίστριές τους:
ΜΑΡΟΥΣΑ: Μάτι δεν έκλεισα τις περισσότερες ώρες…Εδώ απ’ έξω…κάτι σαν ήσκιος τριγύριζε…Έκανα μια φορά να ρωτήσω, να φωνάξω, κι η φωνή μου λες κι έσβηνε μέσα στο στήθος μου…Ύστερα ο ήσκιος εκείνος χάθηκε…Όμως αργότερα ξαναφάνηκε…Τότε ξεχώρισα, είδα καλά με τα μάτια μου, μες στο σκοτάδι μια μαυροφορεμένη γυναίκα να πηγαίνη και νάρχεται…Από το πρόσωπό της έβγαινε αχνό ένα φως…Μια στιγμή την είδα να χάνεται προς την ανηφοριά…Δεν την ξαναείδα πια…Ζάρωσα τότε στη γωνιά μου κι έκανα να κλείσω τα μάτια μου, ακουμπώντας το κεφάλι μου στον τοίχο […]
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
