Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλα τα έργα, οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι ανήκουν στα παιδιά, που βρίσκονται στο επίκεντρο της δράσης. Έτσι επιτυγχάνεται διττό αποτέλεσμα: αφενός η δράση εκτυλίσσεται μέσω της παιδικής και εφηβικής συνείδησης, ώστε να κεντρίζεται περισσότερο το ενδιαφέρον του παιδικού κοινού στο οποίο απευθύνονται τα έργα, και αφετέρου εξυπηρετείται καλύτερα ο σκοπός γραφής των έργων, που ήταν η σκηνική παρουσίασή τους από τους μαθητές των σχολείων.
Έτσι, οι ανήλικοι θεατές, προσλαμβάνουν μηνύματα με υψηλό ηθικό περιεχόμενο και, ιδιαίτερα μέσα από τα ιστορικά έργα του Σπεράντσα, ενισχύουν τα αισθήματα της φιλοπατρίας και της εθνικής υπερηφάνειας.
Ωστόσο, πρέπει να επισημάνουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσει, ο νεαρός θεατής αποκομίζει την άποψη ότι όλες οι δύσκολες καταστάσεις στο τέλος καταλήγουν αισίως και το ηθικό, το καλό και το δίκαιο πάντοτε υπερισχύουν. Με την ωραιοποίηση, με κάποια υπερβολή, με τον διδακτισμό που σε ορισμένα σημεία αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο των έργων, αλλά και με τον αυστηρά επικαιρικό ή επετειακό χαρακτήρα τους, τα δράματα αυτά αποδυναμώνονται ως ένα βαθμό, σε ό,τι αφορά την παράστασή τους μπροστά σε ένα σύγχρονο κοινό και χάνουν πολύ από την αξία τους μέσα στη διαχρονία. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι στα έργα αυτά ο «εγγεγραμμένος» θεατής, εκείνος δηλαδή στον οποίο απευθύνεται νοερά ο συγγραφέας με το έργο του, φαίνεται να είναι ο τύπος του «αιώνιου άνηβου», του μικρού θεατή που, όπως παρατηρεί ο Θόδωρος Γραμματάς, αποτελεί ένα «μυθοποιημένο, εξιδανικευμένο, ουτοπικό δημιούργημα της σκέψης του συγγραφέα, που δε θεωρείται ως μια δυνάμει εξελισσόμενη προσωπικότητα, αλλά ως μια στατικοποιημένη απόλυτη αχρονικά αξία, η οποία έρχεται σε διαμετρική αντίθεση προς τον κόσμο των ενηλίκων» [26]. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στις επιλογές αυτές, ο Σπεράντσας συμπορεύεται σε γενικές γραμμές με την Ευφροσύνη Λόντου-Δημητρακοπούλου και την Αντιγόνη Μεταξά-Κροντηρά, που παρουσιάζουν μια παρόμοια θέαση του κοινού στο οποίο απευθύνονται, ενώ διαφέρει από την αντίληψη του παιδιού-θεατή ως δυνάμει εξελισσόμενης προσωπικότητας που χαρακτηρίζει τον Βασίλη Ρώτα.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
