536 Παρμενίδης, DK 4 καὶ 5.
537 Πρβλ. Ἡρακλείτου DK 108, ἀπ’ ὅπου συνάγεται πὼς ὁ Ἡράκλειτος προηγεῖται χρονολογικῶς τοῦ Παρμενίδη, ἢ ἀγνοοῦσε τὸ ἔργο του.
538 Ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς, ὅπως ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρεύς, χρησιμοποιοῦν τὸν Παρμενίδη ἀπ’ εὐθείας.
539 Πρβλ. τὸν Συμεών, Ἠθικὸς 3, ΕΣΝΘ, τ. 2, σ. 172, καὶ τὸν Ἀθανάσιο, Περὶ ἐνανθρωπήσεως, κεφ. 41, ἑν. 5· κεφ. 42, ἑν. 4· κεφ. 43, ἑν. 7.
540 Πόππερ, Ὁ κόσμος τοῦ Παρμενίδη, μτφρ. Κων. Πετρόπουλος, Ἀθήνα 2002, σ. 98.
541 Τὸ ποίημα ὀνομάζεται ‘Πολλαπλότητα’. Μεταφράζω ἀπὸ τὸ ἀγγλικὸ πρωτότυπο, ὅπως τὸ παραθέτει ὁ Σόραμπι (Time, Creation and the Continuum, London 20022, σ. 151.)
542 Πρβλ. τὸν Πατρῶνο, Ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἰησοῦ, ὅ.π., σ. 267.
543 Πλάτωνος Θεαίτητος 183e.
544 Πρβλ. Γρηγορίου Νύσσης Κατὰ Εὐνομίου, βιβλ. 3, κεφ. 7, ἑν. 63, καὶ Μάρκου Αὐρηλίου Τὰ εἰς ἑαυτόν, βιβλ. 2, κεφ., 14, ἑν. 2: “τὰ πάντα εἶναι αἰώνια, ὁμοειδῆ καὶ ἀνακυκλούμενα, καὶ δὲν ἔχει καμμιά διαφορὰ εἴτε σὲ ἑκατὸ χρόνια ἢ σὲ διακόσια ἢ στὸν ἄπειρο χρόνο, τῆς ἴδιας διάρκειας θὰ τὰ δεῖ κανείς.”
