ΑΡΜΑΤΟΛΟΣ: Έννοια σου, γέροντα, κι ο Δήμος είναι ανάστημα του μακαρίτη παπα Σάββα, που κρέμασαν στ’ απάνω χωριό. Από τόσο δα παιδάκι κατηχήθηκε από το μακαρίτη στα σύμβολα τα πιο ιερά της θρησκείας και της πατρίδας μας [17].
Στη «Δόξα των Ψαρρών», που διαδραματίζεται σε ένα φτωχικό σπίτι του νησιού, λίγο πριν από την καταστροφή, ένα από τα παιδιά αναφέρει τα λόγια του παπά, για να δώσει θάρρος και στους υπόλοιπους:
ΑΡΓΥΡΗΣ: Να…Τα ίδια κι απαράλλαχτα μιλούσε κι ο Σταμάτης σ’ όσα σπίτια μπαίναμε από χτες, να δώσωμε κουράγιο. Θυμούμαι ακόμα τι μας έλεγε κάποτε κι εκείνος ο παπάς: «Όπου βάζει ο Θεός την υπογραφή του, είναι πράμα, που δεν μπορεί να γίνη διαφορετικά» [18].
Στα έργα που έχουν ως θέμα την εποποιία του 1940, ο συγγραφέας τονίζει, με το στόμα των ηρώων του, την πεποίθηση ότι ο αγώνας των Ελλήνων είναι δίκαιος και, επομένως, έχει τη θεία συνδρομή που τον καθιστά ιερό και αήττητο. Στο έργο «Τ’ άρματα» ένας από τους ήρωες αφηγείται στους υπόλοιπους –και στο κοινό- την έκβαση μιας μάχης με τα ακόλουθα λόγια:
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ: Σήμερα το πρωί – λες και την πρώτη τουφεκιά την έρριξε το χέρι του Θεού – εμάθαμε, πως οι δικοί μας πήραν στο κυνήγι τον εχθρό κατά τα αλβανικά σύνορα. Χάλασε ο κόσμος εκεί κάτω. Κι ετρέξαμε να σας φέρωμε την είδηση [19].
