13 Χρήστου, Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων, Θεσ/νίκη 1989, σ. 84.
14 Ἰω. 7.33–34.
15 Ἰω. 7.35.
16 Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, Εἰς τὸ Κατὰ Ἰωάννην, τ. 1, σ. 684.
17 Ἰω. 12.23.
18 “Ἀκόμα καὶ ἡ λέξη ‘μεταστροφὴ’ προέρχεται ἀπὸ τὸν Πλάτωνα γιὰ τὴν υἱοθέτηση μιᾶς φιλοσοφίας ἡ ὁποία σημαίνει στροφὴ τῆς ζωῆς στὴν πρωταρχικὴ θέση της” (Γαῖγκερ, Πρωτοχριστιανικοὶ χρόνοι καὶ ἑλληνικὴ παιδεία, μτφρ. Γ. Π. Βέρροιος, Ἀθήνα 1966, σ. 25· πρβλ. καὶ ἀναφορὰ τοῦ συγγραφέα εἰς A. D. Nock, Conversion, Oxford 1933).
19 Φλορόφσκυ, Χριστιανισμὸς καὶ πολιτισμός, μτφρ. Ν. Πουρναρᾶς, Θεσ/νίκη 20002, σ. 154. Πρβλ. τὸ κείμενο ‘Γιατί ‘νέος’ ὁ Ἑλληνισμός;’ — Βαλσάμης, Στοιχεῖα, Ἀθήνα 2013, σ. 19 κ.ἑ.
20 Κωνσταντέλος, Understanding the Greek Orthodox Church, Boston 1990, σ. 109 κ.ἑ.
21 Εὐδοκίμωφ, Ἡ πάλη μὲ τὸν Θεόν, μτφρ. Ι. Κ. Παπαδόπουλος, Θεσ/νίκη 19722, σελ. 13–14. Πῶς μητρικὴ πράγματι, ἂν τὸ μητρικὸ πρόσωπο ἀνέτειλε στὴν συνείδηση μέσα ἀπὸ ἤχους μιᾶς ἄλλης γλώσσας; Ἐφόσον πρόκειται γιὰ πολιτισμικὴ γέννηση ἀπὸ μητέρα τὴν παράδοση τῆς ἀρχαίας καὶ σημερινῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἡ τιμὴ ἔχει μιὰ βάση: στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, ἐφόσον περιέχει καὶ ἐννοιολογικὴ διάσταση, ἡ σχέση μὲ τὸν Θεὸ ὁλοκληρώνεται καὶ συμβολιστικά. Ὅμως τὴν ἐπίγνωση δὲν χαρίζει ἡ ὀρθόδοξη παράδοση ἀποκλειστικά, οὔτε κατὰ κύριο λόγο. Ὑπάρχουν ἐπίσης ἄλλοι παράγοντες, μὲ κύριους τοὺς αὐστηρὰ προσωπικούς, ὥστε ἂν τὸ φυσικὸ πρόσωπο τῆς μητέρας ὑποκαθίσταται ἀπὸ (ὁσοδήποτε ὀρθὲς) ἰδεολογίες, ἔστω μεταφορικά, ἡ μορφωτικὴ δυνατότητα κινδυνεύει νὰ μετατίθεται ἀπὸ τὴν ὁλοκλήρωση στὸν ὁλοκληρωτισμό.
Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425
