Μετά από την κατάκτηση της ορεινής Κριμαίας οι Τούρκοι ιδρύσανε στα εδάφη της το καντιλίκ με κέντρο στο Μάνγουπ, το οποίο περιέλαβε και ένα μέρος των εδαφών, που ανήκαν κάποτε στους Γενοβέζους. Υπό την διακαιοδοσία της Τουρκίας βρέθηκε επίσης και ο χριστιανικός πληθυσμός που διέμενε στο καντιλίκ του Σουντάκ. Οι δυο αυτές διοικητικές περιοχές γίνανε μέρος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι Έλληνες των άλλων περιοχών της Κριμαίας έγιναν υπήκοοι του Χανάτου της Κριμαίας.
Στην ταταροκρατούμενη Κριμαία στους χριστιανούς απαγορευόταν να κάνουν την στρατιωτική θητεία, να καβαλάνε άλογα, να αλλάζουν την πίστη τους, εκτός αν επρόκειτο να στραφούν στον μωαμεθανισμό, να εκφράζονται με ασέβεια για τον Μωάμεθ και άλλους προφήτες, καθώς και να καταλαμβάνουν τέτοιες θέσεις στις δημόσιες υπηρεσίες, όπου οι μουσουλμάνοι θα υπόκεινταν στους αλλόθρησκους. Έπρεπε επίσης να φοράνε ειδικά σήματα στις ενδυμασίες τους, τα οποία θα τους διαφόριζαν ως μη μουσουλμάνους. Στο δεύτερο μισό του 17 αι. ο πληθυσμός στο Χανάτο της Κριμαίας μπορούσε να διαιρεθεί σε τρεις ομάδες: τους μουσουλμάνους που είχαν πλήρη δικαιώματα, τους ορθοδόξους υπήκοους – υπηρέτες των μουσουλμάνων, που ονομάζονταν εσίρ, και τους ράϊα – τους φορολογούμενους υπηκόους, που ανήκαν σε θρησκευτικές μη μουσουλμανικές κοινότητες (Αρμένιοι, Έλληνες, Καραϊμοί, Εβραίοι).
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
