Στα τέλη 13 – αρχές 14 αι. στην Κριμαία εμφανίζεται το Πριγκηπάτο Θεοδώρο με κέντρο στο Μάνγουπ (ή Ντορός). Η κρατική αυτή οντότητα διαμορφώθηκε στη βάση του εκχριστιανισμένου και εξελληνισμένου πληθυσμού της Γοτθίας (ορεινής Κριμαίας). Ο πληθυσμός του Θεοδώρο ήταν πολυεθνικός και αποτελούνταν από τους Αλανούς, Έλληνες, Γότθους, Αρμένιους, Τατάρους, Εβραίους. Παρ’όλα αυτά επικρατούσαν οι ελληνο-βυζαντινές παραδόσεις, κάτι που μας μαρτυρούν και τα εθνόσημα των πριγκίπων του.
Γείτονας και ανταγωνιστής του Καφφά στις αρχές του 14 αι. έγινε η τατάρικη πόλη Σολχάτ, το σημερινό Στάρυ Κριμ, που βρισκόταν 23 χιλιόμετρα δυτικά του Καφφά δίπλα στο βουνό Αγαρμίς και ήταν η πρώτη έδρα της τατάρικης διοίκησης στην Κριμαία. Εκτός από τους Τάταρους στην πόλη διέμειναν οι Αρμένιοι, οι Έλληνες, οι Εβραίοι, οι Αλανοί, οι Κιπτσάκοι και έμποροι διαφόρων εθνικοτήτων.
Από τα μέσα του 15 αι. γίνεται αισθητή η τουρκική απειλή, η οποία μεγαλώνει με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και την υποστήριξη της τουρκικής πολιτικής από τους Τατάρους της Κριμαίας. Τα κρατίδια της Κριμαίας συνάπτουν συμμαχίες για να αντιμετωπίσουν τον κοινό τους εχθρό, αλλά τίποτε πια δεν μπορούσε να ανατρέψει την τουρκική εισβολή. Μετά από τρεις μέρες πολιορκίας στις 3 Ιουλίου 1471 συνθηκολογεί ο Καφφάς, ενώ το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς μετά από πέντε εφόδους κατέθεσαν τα όπλα τους οι υπερασπιστές του Μάνγουπ-Ντόρος.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
