Οι οικογένειες των στρατιωτών που σκοτώθηκαν παραλάμβαναν από τη διοίκηση του τάγματος γνωστοποίηση του θανάτου, η οποία αποτελούσε δικαιολογητικό για την χορήγηση στην οικογένεια χρηματικού επιδόματος.

Με την άνοδο στην εξουσία του Νικήτα Χρουσέβ οι έλληνες είχαν αποκτήσει σχετική πολιτική ελευθερία. Οι έλληνες ποιητές Σαπουρμάς και Κυριάκοβ ξεκίνησαν την αναγέννηση της ελληνικής λογοτεχνίας, δημοσιεύοντας χειρόγραφες συλλογές των ποιημάτων τους καθώς και των μεταφρασμένων στα ρουμέϊκα ποιημάτων.

Στη δεκαετία του ’70 είχε συσταθεί μια λογοτεχνική ομάδα των Ελλήνων ποιητών που μαζεύονταν το καλοκαίρι στο εξοχικό «Αζοφικό αγλάρ» («Το χελιδόνι της Αζοφικής») του ποιητή Δημήτρη Δεμερτζή.

Από το 1952 στα χωριά της Αζοφικής διεξάγονται λαογραφικές αποστολές του Κρατικού Πανεπιστημίου του Κιέβου υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Ανδρέα Μπελέτσκυ και υφηγήτριας Τατιάνα Τσερνισόβα. Οι φοιτητές που συμμετέχουν στις αποστολές, καταγράφουν τα λαϊκά τραγούδια, παραμύθια, ρητά και παροιμίες, ασχολούνται με μελέτη των ελληνικών διαλέκτων της Αζοφικής.