Για τον λόγο αυτό, μετά την αποχώρηση των Γερμανών οι νεοσύλλεκτοι Έλληνες στρατιώτες δεν τύχαιναν της εμπιστοσύνης του σοβιετικού στρατηγείου. Χωρίς να τους δοθεί στοιχειώδης εκπαίδευση τους έστελναν στο μέτωπο, ως «κρέας για τα κανόνια». Ένα παράδειγμα είναι η σκληρή μάχη της Μελιτούπολης, όπου στάλθηκαν πολλοί νεοσύλλεκτοι που δεν είχαν καν τουφέκια. Ακριβώς εδώ χάθηκε το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων που σκοτώθηκαν στην περίοδο του πολέμου.
Πολλοί Έλληνες αποσπάστηκαν από το μέτωπο και στάλθηκαν στην έρημη και αραιοκατοικημένη περιοχή στις εκβολές του ποταμού Βόλγα δίπλα στην πόλη Γούριεβ. Πολλοί από αυτούς είχαν πεθάνει από έλλειψη τροφής και νερού.
Από το χωριό Σαρτανά είχαν στρατολογηθεί συνολικά 1500 άτομα, από τα οποία 320 είχαν σκοτωθεί.
Παρά την άδικη αυτή μεταχείριση οι Έλληνες είχαν καταξιωθεί ως ανδρειωμένοι και γενναίοι στρατιώτες. Πολλοί από αυτούς παρασημοφορήθηκαν με παράσημα και μετάλλια. Για τον ηρωισμό στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου σε μερικούς Έλληνες απονεμήθηκε το υψηλό αξίωμα «Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης». Είναι οι Τάλαχ Κ.Ι. (1918-1944) γεννημένος στο ελληνικό χωριό Μαξίμοβκα, Μουρζά Ι.Μ. (1905-1983) γεννημένος στο χωριό Μάνγους, Ταχτάροβ Ι.Φ. (1913-1978) από το χ.Μπογκατίρ, πιλότος-εξερευνητής Μπαχτσιβαντζής Γ.Ι. (1900-1943) έλληνας ποντιακής καταγωγής.
Σελ. 1234567891011121314151617181920212223
