Ἡ σεξουαλικότητα ὡς ‘ψυχὴ’ τοῦ γάμου βεβαιώνεται ἐπίσης στὴν μεταφορὰ τοῦ εὐνουχισμοῦ, ἤδη ἐνυπάρχοντας στὴν ἴδια τὴν γλῶσσα μὲ τὸ διπλὸ καὶ ἰσοδύναμο περιεχόμενο τοῦ γαμήλιου ρήματος, ὄχι μόνο στὴν σημερινὴ καθομιλουμένη, ἀλ­λὰ καὶ στὴν γλῶσσα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Πρβλ. γιὰ παράδειγμα Ματ. 22.30: “ἐν γὰρ τῇ ἀ­να­στά­σει οὔ­τε γα­μοῦ­σιν οὔ­τε ἐκ­γα­μί­ζον­ται, ἀλλ᾿ ὡς ἄγ­γε­λοι Θε­οῦ ἐν οὐ­ρα­νῷ εἰ­σι,” καὶ Α΄ Κορ. 7.37–8: “ὃς δὲ ἕ­στη­κεν ἑ­δραῖ­ος ἐν τῇ καρ­δίᾳ … τοῦ τη­ρεῖν τὴν ἑ­αυ­τοῦ παρ­θέ­νον, κα­λῶς ποι­εῖ. ὥ­στε καὶ ὁ ἐκ­γα­μί­ζων κα­λῶς ποι­εῖ, ὁ δὲ μὴ ἐκ­γα­μί­ζων κρεῖσ­σον ποι­εῖ.”


Σχετικές δημοσιεύσεις (αυτόματη επιλογή):

Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627