Καταθέτω ἐδῶ ὁρισμένες προσωπικὲς σκέψεις μὲ ἀφορμὴ μιὰ κατήχηση, γιὰ τὴν ὁποία ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι παρασύρεται σὲ σημαντικὰ λάθη. Κανεὶς δὲν διακρίνεται γιὰ τὸ ἀλάθητο καὶ φυσικὰ οὔτε ἐγώ, ἑπομένως ὅποιος θέλει εἶναι εὐπρόσδεκτος νὰ συμβάλει μὲ ἀντιρρήσεις, ἐρωτήσεις καὶ κάθε σχόλιο σὲ ὅσα ἀκολουθοῦν. Νὰ διευκρινίσω μόνο ὅτι στὸ σημείωμα αὐτὸ ὁ γάμος ἐνδιαφέρει ὡς χριστιανικὸς θεσμὸς καὶ προσπερνάω τελείως κάθε ἄλλη διάσταση.
Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ γάμου;
Σὲ αὐτὸ χρειάζεται ἡ μεγαλύτερη δυνατὴ σοβαρότητα καὶ προσοχή: ὁ γάμος δὲν εἶναι ὑπόσχεση δέσμευσης. Εἶναι γιορτὴ καὶ ἀνακοίνωση ἐλευθερίας, ἑνότητας καὶ αὐτογνωσίας: ἂν πάψουν νὰ ὑπάρχουν αὐτά, ἔχει καταργηθεῖ. Τί συντηρεῖται τότε στὴν συμβίωση; Ἂς τὸ σκεφτεῖ καθένας καὶ ἂς τὸ χαρακτηρίσει ὅπως νομίζει ἀνάλογα μὲ τὴν περίπτωση, ἂν εἶναι πρακτικοὶ λόγοι, ὑποχρεώσεις, στὴν οὐσία κάποιου εἴδους συνεταιρισμός.
Ὅπως γίνεται φανερὸ ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ἐκκλησιαστικὰ ὁ γάμος ἔχει μιὰ ἀφορμὴ καὶ στὸν περιορισμὸ τῶν σεξουαλικῶν σχέσεων, ἐπιδιώκει νὰ γίνεται σεβαστὴ ἡ προσωπικὴ ἀξία καθενὸς καὶ νὰ μὴν καταντάει ὁ ἄνθρωπος κουρέλι ἀλλάζοντας ἢ προσθέτοντας σεξουαλικοὺς συντρόφους.
