Ὁ μικρόψυχος ἄνθρωπος δὲν ἀγαπάει, ὅμως ἂν ἀγαπήσει ἔστω ἕναν πραγματικά, τότε μπορεῖ νὰ ἀγαπἠσει ἐξίσου τοὺς πάντες ἀνεξαιρέτως, στὸν βαθμὸ ποὺ καθένας ἀνταποκρίνεται.
Ἑπομένως ὅ,τι βιώνει τὸ ζευγάρι στὴν μεταξύ τους σχέση, τὸ ἴδιο ἢ ἀκόμα περισσότερο εἶναι δυνατὸ νὰ βιώνει στὴν σχέση μὲ ἄλλους, καὶ τότε προφανῶς ὁ γάμος ὡς ἀποκλειστικὴ σχέση ἔχει ἤδη στὴν πράξη καταργηθεῖ. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν νοεῖται γάμος στὴν ἐρχόμενη ζωή, ὅπως ἔχει προειδοποιήσει ὁ Χριστός.
Οἱ σύζυγοι ποὺ ὑπομένουν κακοποιήσεις στὸν γάμο, μιμοῦνται τὸν Χριστό;
Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ χρειάζεται ἡ μεγαλύτερη δυνατὴ σοβαρότητα καὶ προσοχή, ἂν θέλουμε ἡ θρησκεία νὰ μὴν καταντήσει ἀφορμὴ αὐταπάτης, περιττοῦ αὐτοβασανισμοῦ καὶ παρακμῆς. Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι συχνὰ οἱ ἱερεῖς ὑποτιμοῦν τὴν οὐσιώδη ἀξία τοῦ γάμου καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐμποδίζουν ἁπλῶς μιὰ συμβίωση νὰ διαλυθεῖ, στὴν πράξη ἐξωθώντας σὲ συνύπαρξη χωρὶς νόημα.
Ἂς εἶναι σαφές: ὁ κακοποιούμενος σύζυγος δὲν μιμεῖται τὸν Χριστό, σὲ κανένα βαθμὸ καὶ κατὰ κανένα τρόπο.
