Ὅμως κι ἂν ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης ὑπῆρξε ὑποκριτὴς ὁ μεγαλύτερος, ἀπὸ μόνο του αὐτὸ δὲν θὰ ζημίωνε τὶς ἀπόψεις του — ὅπως ἀκριβῶς ὑποδεικνύει ὁ Χριστός: νὰ καταλαβαίνεις καὶ νὰ ἀκολουθεῖς ὅσα λέει ὁ ὑποκριτής, ἂν εἶναι ἀληθινά, καὶ νὰ ἀδιαφορεῖς γιὰ ὅσα πράττει ὁ ἴδιος (Ματ. 23.3). Ἀλλὰ εἴπαμε, οἱ ‘ἔξυπνοι’ εἶναι καὶ πάνσοφοι, καὶ ἀρκοῦνται στὸν ἑαυτό τους.
Ἤδη ὁ Μ. Ἀθανάσιος συνδέει τὸν γάμο μὲ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο, ἐξηγῶντας ὅτι “ὁ προηγούμενος σκοπὸς τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ μὴ γεννιόμαστε μέσα ἀπὸ τὸν γάμο καὶ τὴν φθορά, ὅμως ἡ παράβαση τῆς ἐντολῆς εἰσήγαγε τὸν γάμο” (Μ. Ἀθανάσιος, Εἰς Ψαλμούς, PG 27, 240).
Σελ. 123456789101112131415161718192021222324252627
