Για μένα αυτές είναι οι βασικές επιταγές και βέβαια να σκεφτούμε και κάτι το είχα πει στη Βουλή όταν είχαμε τη συζήτηση με τον κύριο Τσίπρα που πραγματικά αισθανόμουν ότι είχα απέναντι έναν νέο άνθρωπο ο οποίος κοίταζε πίσω και δεν καταλάβαινε έναν κόσμο που αλλάζει, κι ήτανε κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση. Το παιδί το οποίο θα μπει σήμερα στο δημοτικό, το παιδί που είναι σήμερα στην πρώτη δημοτικού, θα τελειώσει το σχολείο το 2028 και θα τελειώσει το πανεπιστήμιο το 2032.
Ποιός σκέφτεται σήμερα στη χώρα ποιές πρέπει να είναι οι δεξιότητες, δεν στέκομαι μόνο στις γνώσεις, οι γνώσεις και οι δεξιότητες που το παιδί αυτό πρέπει να έχει σε έναν κόσμο ο οποίος αλλάζει ραγδαία. Δεν λέω ότι μπορούμε να προβλέψουμε πως θα είναι ο κόσμος το 2032 ξέρουμε όμως ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά του.
Ξέρουμε ας πούμε ότι η δυνατότητα ενός παιδιού να μάθει να προγραμματίζει, να μιλήσει μια άλλη γλώσσα, όχι μόνο τη γλώσσα να μιλάει αγγλικά, γαλλικά, κινέζικα, να μιλήσει τη γλώσσα της τεχνολογίας, ενδεχομένως να είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Πώς το ενσωματώνουμε αυτό στο εκπαιδευτικό μας σύστημα; Καμία συζήτηση για όλα αυτά!
