Η αλήθεια είναι ότι ως εργαζόμενοι δουλεύουμε πολύ στη Ελλάδα. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Τουλάχιστον οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δουλεύουνε πολύ, και τα παιδιά μας δουλεύουνε πολύ, δεν είμαι όμως σίγουρος ότι δουλεύουνε με το σωστό τρόπο, η ότι αυτή η προσήλωση στην υπέρβαση των δυνατοτήτων και στην απόκτηση πραγματικών δεξιοτήτων είναι η προτεραιότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Δίνω πάρα πολύ μεγάλη έμφαση στη προσχολική αγωγή. Δίνω έμφαση στην προσχολική αγωγή γιατί η ίδια η επιστήμη μας έχει πει ότι οι εγκέφαλος των παιδιών διαμορφώνεται μέχρι τα έξι 6 βασικά, ο πρώτος βασικός προγραμματισμός γίνεται μέχρι αυτή την ηλικία άρα, αν δεν δώσουμε στα παιδιά μας τα σωστά ερεθίσματα μέχρι εκείνη την ηλικία τα καταδικάζουμε στην ουσία σε μειωμένη απόδοση, δεν τα καταδικάζουμε; Τίποτα δεν είναι νομοτελειακό αλλά αυξάνονται οι πιθανότητες για μειωμένη απόδοση στο σχολείο άρα, στην ουσία τα βάζουμε σε ένα δρόμο ο οποίος είναι άνισος από την πρώτη στιγμή.
Από τη στιγμή που γεννιούνται. Άρα οι ανισότητες δεν είναι μόνο θέμα οικονομικό είναι και θέμα δυνατοτήτων, είναι και θέμα ευκαιριών. Κατ εξοχήν αυτό που πρέπει να λέει ένα φιλελεύθερο κόμμα είναι ίσες ευκαιρίες σε όλους, όχι ίση κατάληξη. Ο εξωτισμός της Αριστεράς όπως τον πληρώσαμε πάρα πολύ ακριβά στη χώρα και τον βλέπουμε και τώρα να εκδηλώνεται είναι ο συμψηφισμός του αποτελέσματος.
