Με ρωτάνε πολλές φορές ποιο είναι το όραμα μου για την Ελλάδα. Απαντώ. Να γίνουμε όλοι λίγο καλύτεροι, να αισθανθούμε επιτέλους ότι είμαστε μέρος μιας κοινής προσπάθειας. Μόνον έτσι μπορούμε να πάμε γρήγορα μπροστά. Όπως είχε πει ένας σπουδαίος πολιτικός. Μην αναλογιζόμαστε μόνο τι μπορεί να κάνει η Πατρίδα μας για εμάς, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την Πατρίδα μας. Γιατί η Πατρίδα μας δεν είναι αφηρημένη έννοια. Γιατί η Πατρίδα μας δεν είναι μια αφηρημένη έννοια.
Η Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες εδώ και άλλοι τόσοι σε κάθε άκρη του κόσμου. Και το να σηκωθεί όρθια ξανά η πατρίδα μας είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους. Δεν περισσεύει κανείς. Αλλά δεν μπορούν να υπάρχουν ξύπνιοι και κορόιδα. Ούτε συμμέτοχοι και λαθρεπιβάτες.
Γιατί η πρόκληση για τη Νέα Ελλάδα δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι κοινωνική και ηθική. Δείτε την Ελλάδα μέσα από τα μάτια των παιδιών μας. Αλήθεια, είμαστε περήφανοι για αυτή τη χώρα; Τη χώρα της φτώχιας, της αδικίας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, της χυδαιότητας, της μετριοκρατίας, της ήσσονος προσπάθειας;
Όχι! Εμφατικά Όχι! Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που αξίζουμε. Γι’ αυτό αντιδρούμε. Γι’ αυτό έχουμε αποφασίσει να χτίσουμε μια νέα κοινωνία πολιτών. Μια κοινωνία συνεκτική. Συντροφική. Συμμετοχική. Όπου όλοι θα έχουν μέρισμα ευθύνης, αλλά και ρόλο. Με δικαιοσύνη για όλους, αλλά και υπευθυνότητα από όλους. Με την απαρέγκλιτη τήρηση της Συμφωνίας Αλήθειας ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικούς. Με την εμπέδωση ενός νέου ήθους από όλους. Με αξιοκρατία. Με επιβράβευση της προσπάθειας.
