Σημειώσεις
317 Ὁ Ἀντίλοχος ἦταν τὸ πρόσωπο ποὺ ἀγαποῦσε περισσότερο ὁ Ἀχιλλέας μετὰ τὸν Πάτροκλο, γι’ αὐτὸ ἀποφασίστηκε νὰ τοῦ ἀνακοινώσει αὐτὸς τὴν θλιβερὴ εἴδηση. “Γυιὸς τοῦ Νέστορα καὶ τῆς Εὐρυδίκης … ὡραῖος, γενναῖος καὶ ἀγαπητὸς στοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς θεούς, προπάντων στὸν Δία καὶ τὸν Ποσειδῶνα … Τὸν ἀποκάλεσαν φιλοπάτωρα, γιατὶ τὸν σκότωσε ὁ Μέμνονας, γυιὸς τῆς Ἠοῦς, σὲ μία μάχη στὴν ὁποία ἔσωσε τὴν ζωὴ τοῦ πατέρα του. Θρηνήθηκε ἀπὸ ὅλο τὸν στρατὸ ὡς φιλόστοργος γυιός, καὶ τάφηκε στὸν μέχρι σήμερα σωζόμενο μεγάλο τεχνητὸ λόφο τοῦ Σιγείου, κοντὰ στὸν τάφο τοῦ Ἀχιλλέα καὶ τοῦ Πάτροκλου. Στὸν Ἅδη βρισκόταν στὸν ἀσφοδελὸ λειμῶνα μαζὶ μὲ τὸν Ἀχιλλέα, τὸν Πάτροκλο καὶ τὸν Αἴαντα. Στοὺς τέσσερεις αὐτοὺς ἥρωες οἱ κάτοικοι τοῦ Ἴλιου προσέφεραν ἐναγίσματα ὣς τοὺς χρόνους τοῦ Στράβωνος [1ος αἰ. π.Χ]” — Β. Καλαϊτζάκης, εἰς ΘΗΕ, τ. 2, στ. 869· πρβλ. τὸν ἕκτο Πυθιόνικο τοῦ Πίνδαρου, στ. 28 κ.ἑ.
318 Χοηφόροι, στ. 585 κ.ἑ.
319 Θαυμαστὸς μαζὶ καὶ τρομακτικός.
320 Παπαϊωάννου, Ἡ ἀποθέωση τῆς ἱστορίας, μτφρ. Σπ. Κακουριώτης, Ἀθήνα 1992, σ. 44.
